top of page
Zoeken
Foto van schrijverjefegin

Een dag in Apalina, Reghin, Roemenie oktober 2022. DERTIEN JAAR

Onstuimig komen ze het huisje binnenstormen, de twee meisjes. Als ze zien dat er vreemde mensen in hun huis staan, blijft het ene meisje, van een jaar of 10 of 11, enigszins verlegen bij de deur tegen de muur staan en observeert de vreemde gasten. Het andere meisje, misschien net een jaar jonger, is de kamer verder binnen gelopen. Op de kachel in de hoek ziet ze de pan met olie staan met daarin het gebakken broodje. Snel pakt ze het broodje uit de olie, tikt voorzichtig tegen de rand van de pan de laatste oliedruppels er af en gaat op de matras zitten. Ze breekt het broodje doormidden en begint voorzichtig het hete gebakken deeg te eten.


Voor mij is er een stoel gepakt, de enige in het huis, zodat ik niet op de andere broodjes zou gaan zitten, die op een plank liggen af te koelen. Water en bloem en olie. Meer is er niet nodig om de broodjes te bakken. Kees en Tony zitten op de bedbank. Moeder heeft net verteld dat zij met vier kinderen op die bedbank hun slaapplek hebben, terwijl de grootste twee kinderen op het matras slapen, dat langs de muur op de grond ligt.


Net boven de deur komt er een draad het huis binnen. Dat is de elektriciteit voor het kale peertje, dat midden in de kamer aan het plafond hangt. Een kraan voor water is nergens te bekennen. Buiten in de wijk is er een waterkraan, waar iedereen water kan tappen.


Nee, moeder is nooit naar school geweest, kan dus ook niet lezen en schrijven. Nee, de kinderen gaan ook geen van allen naar school, want dan moeten ze schoenen, schone kleding en een rugtas hebben. Waar moeten ze dat van kopen? Ze heeft niet eens geld om genoeg eten te kopen.


Nee, een vader is er niet aanwezig, is er ook nooit geweest. Hoe ze dan aan geld komt? Dat heeft moeder zelf verdient. Het gevolg is wel dat ze nu zes kinderen heeft. De jongste ligt nog in haar armen, nog geen jaar oud. Het oudste meisje is dertien jaar en zit ook op het matras dat op de grond ligt. Haar dikke buik verraad dat ze hetzelfde beroep uitoefent als haar moeder.


Terwijl wij wanhopig proberen te bedenken hoe we deze dramatische vicieuze cirkel kunnen doorbreken, komen geluiden het huisje binnen uit de wijk om ons heen, waar vierduizend mensen wonen, die ook elk een eigen verhaal hebben, in soort gelijke omstandigheden leven en eerst maar eens proberen om vandaag te overleven.


Onstuimig komen ze het huis binnen stormen, de twee meisjes. Zouden ze al weten wat hen te wachten staat?

 

(geplaatst 06-08-2020).

1 weergave0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Een stukje Roemenië 2

Na ons eerste bezoekje aan mevr. Opgewekt, brengen we nu als tweede een bezoekje aan mevr. Uitgeput. Vanaf ons logeeradres in Arad...

Een stukje Romenië

(geplaatst nov. 2019) Ik zou u mee willen nemen naar Roemenië. Ik zou u een stukje van het land willen laten zien en bij enkele mensen...

Komentáře


bottom of page