Girl

Girl

“De huizen zijn gemaakt door Hollanders, een Nederlandse organisatie.” We lopen nog steeds door Apalina, de grootste Roma wijk in Reghin. “Het zijn goede huizen; stevig fundament. Ze hebben er vijf neergezet. Toen waren ze ineens vertrokken.” De reden daarvoor weet Attila niet te vertellen. Misschien was er onenigheid onder de Roma, wie er in die huizen zouden mogen wonen.

Nadat we bij een paar gezinnen binnen waren geweest, zit er een vrouw te roepen en te zwaaien of we ook niet even bij haar langs willen komen. Ze vinden het fijn als ze aandacht krijgen. Zeker van iemand die zo’n goede reputatie geniet als Attila, vanwege zijn vriendelijkheid en hulpbereidheid. Dat er twee Westerlingen bij lopen maakt het misschien extra interessant.

Als we het huis binnen stappen, dat bestaat uit één grote ruimte, zie ik haar zitten, Girl. Op de rand van een grote twee persoonsmatras, die plat op de grond ligt. Ze kijkt nieuwsgierig naar de mensen die binnen komen, maar doet of zegt verder niets.

Wat wel geluid maakt is het kleine meisje in een versleten looprek, dat door de ruimte schuift. Het vraagt om aandacht, maakt geluiden en komt onze kant op schuiven. De vrouw, die het kleine meisje uit het looprek pakt,  blijkt de oma te zijn en de moeder van Girl. Aan haar dikke buik te zien zou het zevende kind onderweg kunnen zijn, maar misschien ook niet. Ze zou ook niet meer weten wie de vader zou kunnen zijn.

Girl is niet de oudste dochter. Haar moeder heeft dus in totaal 6 kinderen gehad, waarvan er nu nog maar drie thuis wonen. 6 jaar geleden heeft de kinderbescherming zich ontfermt over de oudste drie kinderen, die het nu waarschijnlijk beter hebben dat toen ze nog bij hun moeder woonden. Ze zijn ter adoptie aangeboden aan gezinnen en moeder heeft geen idee waar, in welke stad, welk land ze zouden kunnen zijn.

Girl is nu 15 jaar. Ze is nooit naar school geweest. Ze heeft nooit een klaslokaal van binnen gezien. Kan dus niet lezen en schrijven. Zit dus de hele dag thuis. En heeft nu een dochtertje van 1 jaar, dat ook nooit zal weten wie haar vader is. Hoe dat verder gaat in de toekomst? Volgens mij kennen ze dat woord helemaal niet. Ze leven gewoon, nu!

We hebben Girl ontmoet in de wijk Apalina, Reghin, Roemenië op zaterdag 1 augustus 2020..