Team weer terug uit Roemenië

(update 13-11-2023)

Het team, bestaande uit Valeria, Coen en Timon heeft alle drie onze projekten bezocht. Zie een compleet verslag van de reis onder ‘verslagen’.

In Arad hebben ze Isabel in de ochtend geholpen met het verpakken van voedsel voor de gezinnen en hebben ze in de middag 6 gezinnen bezocht. Ieder huis en gezin heeft een eigen verhaal: * Janut werkt als beveiliger, maar moet van zijn magere salaris ook zijn ouders onderhouden. * Nicoletta moet alleen zorgen voor haar 3 kinderen, want haar man is met de noorderzon vertrokken; * Oma staat er alleen voor bij de verzorging van haar drie achterkleinkinderen !!! Armoede en sociale ontwrichting gaan vaak hand in hand.

In Reghin zijn er steeds meer Roma kinderen die naar school gaan. Hier is het zaak te volharden, want pas op langere termijn kun je daar effecten van verwachten. Maar nu, na 18 jaar hier te werken onder de Roma, mogen Attila en Adel daar de vruchten van zien, bv. dat 2 Roma kinderen inmiddels universitair geschoold zijn. Dat geeft hen meer vertrouwen voor de toekomst.

In Misca probeert Emoke van de eenzaam achtergebleven bewoners van de regio een gemeenschap te maken. Dit jaar zal ze voor het eerst een gezellige kerstmaaltijd verzorgen voor alle alleenstaande ouderen. Reken maar dat ze zullen genieten!!

(update 26-10-2023)

Op dit moment is er een team in Roemenië om alle projecten te bezoeken. Dit team bestaat uit Coen den Braber, Valeria Marin en Timon Blankenburgh. Ze reizen per busje, omdat de projecten toch wel enkele honderden kilometers uit elkaar liggen. Vier dagen voor hun vertrek is de vrachtwagen daar al aangekomen en zijn hulpgoederen uitgeladen.

(update 09-10-2023)

Vorige week, 29 en 30 september, hebben we in Oudewater de jaarlijkse voedselactie gehouden. Klanten van de PLUS supermarkt konden geselecteerde produkten kopen en bij onze kraam doneren. En dat is massaal gedaan.

Daags daarna is een groep vrijwilligers bezig geweest daar mooie pakketten van te maken. De verwachting is dat die 16 oktober naar Roemenie gestuurd kunnen worden.

(update 27-02-2023)

Naast eten is brandhout het meest essentiële in de koude winter van Oost Europa. Terwijl je eten kookt, wordt het huisje verwarmd. Sinds er strenge controle wordt uitgeoefend op illegale houtkap, is de prijs van brandhout enorm gestegen. Hoe mooi is het dat we een partij hout hebben gekregen om naar de allerarmsten te sturen. Daar worden wij ook warm van.

Natuurlijk zijn er met het transport van 6 febr. 2023 ook voedselpakketten meegestuurd. het is tenslotte nog winter. 200 pakketten hebben we met het inpakteam gemaakt.

 

9 februari is de vrachtwagen in Reghin – Roemenie aangekomen.

Er ligt sneeuw. Bij -5 graden is alles ook weer uitgeladen.

(update 27-02-2023)

Een bijzonder transport was het. Bijzonder in die zin dat het voor ons de eerste keer was dat we meubelen hebben verzameld. Ook bijzonder dat we binnen twee maanden zoveel meubelen kregen aangeboden dat we precies een hele vrachtwagen konden vullen. Dit was een unieke eenmalige gebeurtenis. 6 februari 2023 is alles ingeladen en naar Roemenië gebracht.

(update 27-02-2023)

Nu, twee maanden later, zijn er
177 rugzakken
gedoneerd!! Een geweldig aantal.

Veel is er via de QR code gedoneerd. Voor dat geld hebben we dus een rugzak gekocht en ook de inhoud.
Verder zijn er gewoon veel rugtassen gebracht. Die konden we zelf vullen met school- en schrijf materiaal.
Maar ook tientallen gevulde rugtassen hebben we gekregen. Kant en klaar voor verzending.

Met het transport van 6 febr. j.l. zijn ze naar Reghin gebracht.

(update 01-12-2022)

Rugzak-Project Linquenda

Drie weken geleden heeft een deel van het bestuur een reis gemaakt naar Roemenië om onze contactpersonen te bezoeken. Zij kwamen vol verhalen terug, zoals dat de kinderen in Roemenië alleen naar school mogen met rugtas en schoenen.

Onze contactpersoon in Reghin heeft zelf verschillende projecten lopen, waaronder een after-school en een kindertehuis. Tevens bezoekt hij gezinnen in de zigeunerwijken.  Het is schreinend om de foto’s en verhalen hiervan te horen. Vaak belanden deze kinderen in een vicieuze cirkel zoals ook hun ouders en moeten zij hard knokken om hieruit te komen.

Met dit nieuwe rugzak-project van Linquenda willen we rugzakken inzamelen en deze vullen met schoolmateriaal. Zodat de kansarme kinderen in Reghin een kans krijgen naar school te gaan.

Doneer nu een rugzak en wees voor de kinderen in Reghin een steuntje in de rug! 🎒

(update 05-11-2022)

Echt, hulp blijft nodig. Nu moet ik er wel bij vertellen dat we de mensen bezoeken die in de slechtste omstandigheden wonen, nl. de zigeuners.

Lees ons reisverslag door te klikken op “verslagen”.

Lees over het bezoek aan een gezin, klik op “verhalen”.

( update 17-09-2022)

Nu reizen weer mogelijk is, hebben we ook weer een bezoek gepland aan al onze contactpersonen in Roemenië. We willen van hen horen hoe de situatie is, en op welke manier we kunnen helpen. De reis is gepland van 23 tot 31 oktober.

Als  eerste willen we Isabel in Arad bezoeken.

Daarna doorreizen naar Regin, waar Atila en Adel werken.

Tot slot naar Emoke, de loco-burgemeester in Misca.

De reisgenoten zijn Kees en Tony van der Eyk en Marco Blankenburgh.   

  Ook de opslag begint weer aardig vol te raken. In de andere opslag staan nog bedden, matrassen, fietsen, rollators ed. Het wordt weer tijd alles op transport te zetten. Dat zit in de planning voor week 40, tussen 3 en 9 oktober as. Tegen die tijd is ook de voedselactie voorbij, waarbij we 150 voedselpakketten hopen in te zamelen.

 

           0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 

In verband met Hemelvaartsdag zijn wij donderdag 26 mei a.s. gesloten.

(update 06-03-2022)

Begin april 2022 wordt er weer een transport met hulpgoederen verstuurd met kleding, matrassen, bedden, fietsen, speelgoed en servies, ed. Dit transport gaat naar Reghin, ong. 220 km. verwijderd van de grens met Oekraïne. Attila Toth, onze contactpersoon, meldt dat er ook daar vluchtelingen uit Oekraine aankomen. Zij worden opgevangen.

Sommigen reizen direct door, anderen verblijven hier korte tijd. Het kindertehuis in Peris krijgt tijdelijk de functie van opvanghuis. Er worden extra bedden in de kamers gezet, kleding wordt uitgedeeld. En dit is pas het begin. Attila verwacht dat er nog velen zullen komen.

Zo kunnen ook wij via via een klein steentje bijdragen bij de immense nood en het leed dat is veroorzaakt door de oorlog.

(update 12-02-2022)

Wij hebben wel zin in de zomer. Daarom gaat de winkel weer op de schop. Dus noteer vast in uw agenda dat we starten met de verkoop van de zomercollectie op zaterdag 19 maart a.s.!!

(update 14-01-2022)

We gaan weer open! Vanaf 15 januari 2022.

De Lockdown is voorbij.

Voor onze winkel betekent dat dat alles wordt als vanouds.

U bent allen welkom

tijdens onze gebruikelijke openingstijden.

Deze regels gelden nog wel:

• Een mondkapje is verplicht
• Houd 1,5 mtr. Afstand
• Heeft u klachten blijf thuis!!

Maar .. onze vrijwilligers staan weer voor u klaar!!

Welkom

(update 02-01-2022)

Op deze tweede dag in het nieuwe jaar moeten we vaststellen dat steeds meer mensen in ramp- en oorlogsgebieden wereldwijd afhankelijk zijn van noodhulp, voedselhulp. Als die hulp er niet zou zijn, zouden miljoenen de hongerdood sterven.

Roemenië is geen oorlogsgebied, Roemenië is geen rampgebied. Toch is er ook hier honger!! Er zijn daklozen!! Of in ieder geval grote groepen mensen zonder fatsoenlijke huisvesting. Daarom gaan we dit jaar onverminderd door geld en goederen in te zamelen voor deze medemensen. Sterker nog, we moeten onze hulp opschalen om de nood tegemoet te treden.

Daarmee stellen we onze contactpersonen ter plekke in staat om te helpen. Want zij staan aan de frontlinie en hebben dagelijks te maken met de ellendige situaties waarin mensen verkeren.

Ook zij laten weten dat hulp nodig blijft:

                                             0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0

Eind december is er weer een nieuwe informatiebrief uitgekomen. U kunt hem hiernaast openen bij “het allerlaatste nieuws” 

                                           0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0

(update 25-10-2021)

Vandaag om 12.45 tot 15.00 uur zijn we met 7 man bezig geweest om 60 kuub aan hulpgoederen in de vrachtwagen te laden. Daar zaten veel voedselpakketten bij, veel kleding, veel matrassen en bedden, veel inco-materiaal. Allemaal goederen die hard nodig zijn, zeker nu het land zwaar te lijden heeft onder de corona pandemie. Gelukkig hebben we contacten in Roemenië wonen, die de weg naar de allerarmsten weten te vinden. Alles vindt zijn bestemming. Daar doen we het voor.

(update 28-09-2021)

Afgelopen weekend heeft de voedselactie plaats gevonden. Dit was nu voor de 26ste keer. Met medewerking van de COOP te Oudewater.

Door klanten van de COOP is in twee dagen voor ruim € 3200,–  aan voedsel gedoneerd, waardoor we 198 voedselpakketten konden maken. We zijn blij en dankbaar voor zoveel gulle gevers met een hart voor de arme medemens, ookal woont die medemens op 1800 km. afstand in een zigeunerwijk in Roemenie.

(update 16-09-2021)

zaterdag 18 september 

eerste verkoopdag

van de

wintercollectie

we zijn geopend van 10.00 tot 15.00 uur

(update 08-09-2021)

Uitverkoop van de hele zomercollectie!!

alle kleding voor de halve prijs

op zaterdag 11 september

dinsdag 14 september

en

donderdag 16 september 2021

RONDZENDBRIEF Nr. 57                                                   Oudewater, juni 2021.

“De Here is mijn herder, mij ontbreekt niets;

Hij doet mij nederliggen in grazige weiden;

Hij voert mij aan rustige wateren;

Hij verkwikt mijn ziel.

Hij leidt mij in de rechte sporen om zijns naams wil.

Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis,

ik vrees geen kwaad, want Gij zijt bij mij. “    uit Psalm 23

 David, die deze psalm schreef, was zelf een herder. En ik denk dat David best wel een goede herder was voor zijn schapen. Toch schrijft hij deze psalm vanuit een ander perspectief. Hij verplaatst zich in de positie van een schaap en beschrijft wat die herder voor hem betekent en voor hem doet. Die Herder is de Here God. Zo’n privé coach wil toch iedereen!!

VAN HET BESTUUR

Weet u hoeveel 5 laadmeters zijn? Dat is 35 kuub, oftewel 35.000 liter. Die ruimte hebben we afgehuurd om goederen naar Roemenië te sturen. Terwijl we met zes man bezig zijn dozen met goederen in de truck te stapelen, wordt al snel duidelijk dat we pallets vol met dozen over zullen houden. Het past er gewoon niet in. Er zijn ook zoveel goederen ingeleverd de laatste tijd. Vandaar dat er drie weken later weer 28 kuub aan goederen wordt geladen. Nadat we een bevestiging en bedankje van Attila uit Roemenië krijgen voor de ontvangst, app ik terug: “Ik kan niet wachten tot corona voorbij is en we jullie weer kunnen bezoeken en elkaar  weer kunnen ontmoeten. Het maakt ons blij dat we jullie op deze manier kunnen helpen.”

En dat is ook zo. Wat is er mooier dan de glans in de ogen van een jongetje dat voor het eerst een step krijgt; een meisje dat haar nieuwe kleding showt of een gezin dat twee matrassen krijgt om op te slapen. Zij blij, wij blij.

Drie maanden geleden hebben we de nieuwe 2^e hands winkel geopend. In deze brief vertelt Arianne iets over het werk in de winkel. Verder houden we u natuurlijk op de hoogte van onze drie projecten in Roemenië.

Ik zat eens terug te lezen in de nieuwsbrief van wat jaren geleden. Daar stonden veel meer reisverslagen in. Maar helaas is er op dat gebied nog niets te melden; geen reisplannen, geen bezoekverslagen, geen teamfoto’s.  Maar sinds vandaag 17 juni 2021 staat Roemenië weer op groen!!! Yesss. Er van uit gaande dat dit voorlopig zo blijft, kunnen we plannen gaan maken voor het komende najaar!!

 2^e HANDS WINKEL

Het was best wel spannend om je als stichting, die afhankelijk is van giften (financieel en materieel) te verbinden aan de huur van een grote winkelruimte. Er zijn elke maand terugkerende kosten, waarvan de huur uiteraard de hoogste kostenpost is. Er gaan dan toch gedachten door je hoofd, zoals; ‘blijven er wel klanten genoeg komen’ en ‘krijgen we wel genoeg goederen om te verkopen en naar Roemenië te sturen’. Enerzijds hebben we tegen God gezegd dat we in vertrouwen een stap willen nemen, maar anderzijds moeten we ook ons verstand gebruiken en verantwoordelijk handelen. Onze bezorgdheid blijkt een paar maanden na de opening ongegrond. Ja, klanten blijven komen, zelfs meer dan voorheen. Ja, er worden nog steeds goederen ingeleverd. En zoals u kon lezen is ook dat zeker niet minder geworden. Daar zijn we blij mee. Want dan kunnen we door gaan!!

Speciaal voor Roemenië is er in de PKN te Montfoort een actie gehouden in de vastenperiode voorafgaand aan Pasen. Men wilde heel concreet de gedachte van hulpverlening omzetten in daden. Bij ons was er juist een vraag binnen gekomen vanuit Reghin naar servies; borden, mokken, schaaltjes, bestek, ed. Dat verzoek is in Montfoort doorgegeven aan de achterban met als resultaat dozen vol servies; maar ook buitenspeelgoed, kleding, enz. Geweldig!!! Hartelijk dank!!

Het is wel hard werken achter de schermen van de winkel; dat mag ik wel verklappen. De laatste tijd hebben we veel te kampen met uitval van vrijwilligers. Soms voor korte tijd, soms voor langere tijd. Ziekte speelt een aantal medewerkers parten. Nu de vakantie periode gaat beginnen, is het een heel gepuzzel om het rooster sluitend te krijgen. Gelukkig zijn er ook enthousiaste medewerkers die wat extra diensten willen draaien. TOP!! Zo’n enthousiasteling is bijvoorbeeld Arianne Boele uit Waarder:

ARIANNE BOELE

“Sinds een tijdje werk ik op de dinsdagmorgen in de winkel van ‘Kleding en meer …’, ook wel bekend als Linquenda. Ik doe dat met heel veel plezier! En ben erg blij dat we na de versoepelingen weer open kunnen met de nieuwe winkel!

Van jongs af aan is me bijgebleven dat mijn ouders ook altijd graag naar een kringloop winkel gingen. Ik ging dus op jonge leeftijd al met ze mee. Vroeger had je op zaterdag in Rotterdam rommelmarkten onder de spoorlijn. Wat was dat leuk! En later in Zoetermeer kwam er een winkel van het Leger des Heils, daar gingen we ook regelmatig naar toe! Altijd was er wel wat leuks te vinden… Het was een feest, ik heb er goede herinneringen aan! Dat kringlopen is me dus met de paplepel ingegoten! En dat raak je dan niet meer kwijt! Ik zie het nu bij onze getrouwde kinderen en de kleinkinderen, ik heb ze er blijkbaar ook mee besmet!  En dat ik dan nu zelfs in een kringloopwinkel werk, hoe leuk is dat!

Maar waarom nu kringloop? Zelf vind ik het een groot goed dat ze bestaan. Ten eerste is het idee om het voor het milieu te doen! Mensen kunnen soms dingen wegdoen, waar andere weer heel blij van worden!

Het tweede is, dat bij onze winkel in Oudewater, de opbrengst naar Roemenië gaat! Dat is echt heel belangrijk! Er zijn kringloopwinkels in Nederland waar het commerciële voorop staat. Maar een winkel waar de opbrengt naar een goed doel gaat, is beter en spreekt me toch wel echt aan!

We steunen dus de mensen in Roemenië, maar we verzamelen ook kleding voor hun! Er komt momenteel ontzettend veel kleding binnen en dat sorteren we. Het is meestal goede en mooie kleding, die we in de winkel kunnen hangen, maar dan is er nog heel veel dat geschikt is om met het transport naar Roemenië te sturen!  Als ik dan die foto’s zie met al die blijde gezichten, dat is toch mooi?

Zelf ben ik sinds kort verantwoordelijk voor de kinderkleding. Er komt veel binnen. Momenteel slaan we de winterkleding op; de zomerkleding hangt nu in de winkel en wordt steeds aangevuld! Kom gerust eens een kijkje nemen, er hangen zoveel leuke dingen!

U bent altijd van harte welkom , en drink gerust een kopje koffie mee of maak gezellig een praatje! Een warme groet en tot ziens!”

Arianne Boele-Hoogendijk

ROEMENIE

Zowel op 10 mei als op 31 mei jl. hebben we goederen naar Roemenië gestuurd. Beide keren zijn die in Reghin terecht gekomen, omdat daar grote groepen ROMA onder de armoedegrens leven. In het najaar zullen we ook weer goederen naar Misca en Arad sturen.

Het cumulatief aantal besmettingen met corona is ook in Roemenië de één miljoen gepasseerd, maar door vaccinaties en een strenge lockdown zie je ook daar het directe effect. De laatste dagen schommelt het aantal besmettingen tussen de 200 à 300 personen per dag op een bevolking van 22 miljoen..

 REGHiN

Attila is er vooral op gebrand om structureel hulp te gaan bieden. Naast de noodhulp van voedsel en kleding en allerlei andere materialen probeert hij vooral banen te creëren. Dus ik krijg regelmatig foto’s van de ontwikkelingen op de boerderij en het kassenproject. Van de opbrengsten worden de inkomens van de werknemers betaald. Deze mannen zijn blij dat ze hun eigen geld kunnen verdienen en onafhankelijk zijn van andere hulp. Het kost tijd voordat dit voor een hele bevolkingsgroep gerealiseerd kan worden, maar het begin is er.

ARAD

Isabel heeft eerst een rondje langs de bakkers gedaan. In alle dorpen zijn de broodcontracten weer met een halfjaar verlengd tot begin november 2021. Vervolgens heeft ze met een paar vrijwilligers de voedselpakketten rondgedeeld. Ze hebben nu wat meer de tijd genomen bij de gezinnen om ook eventuele verdere behoeften in kaart te brengen. En het zijn dan toch vaak weer de elementaire dingen die dan genoemd worden, zoals een bed, incontinentiemateriaal, kleding voor de kinderen, een rolstoel, dekens. Maar met deze lijst in de hand kunnen we weer gericht gaan verzamelen voor het transport in het najaar.

MISCA

Emoke stuurt een foto van elk adres waar ze voedsel aflevert. Dus laatst bleef mijn mobiel maar herrie maken, net zo lang tot er 60 foto’s opstonden. Op elke foto wat gezinsleden met een paar groene gevulde plastic tasjes met eten. Soms kun je op de achtergrond nog net het huis zien, waar deze mensen in wonen. Primitief. Vaak geen stromend water. Al jaren verstoken van enig onderhoud. Maar het is hun thuis. Ze wonen er en ze hebben weer eten.

 GEBED / DANK

– we mogen God danken voor alle ontwikkelingen het afgelopen halfjaar, speciaal natuurlijk de verbouwing en opening van de nieuwe winkel

– we mogen God danken voor de grote klandizie in de nieuwe winkel. Daardoor kunnen we onze missie blijven uitvoeren

– we willen God danken voor alle vrijwilligers, die met plezier zoveel inzet tonen

– we willen blijven bidden voor Corrie van Ooijen; na een herstellende periode gaat het toch weer niet goed met haar. Hoe graag ze ook in de winkel zou helpen, het lukt gewoon nog niet

– ook wat andere vrijwilligers zitten in de lappenmand. Wilt u bidden voor een spoedig herstel

– Wij willen wel graag weer naar Roemenië. Wil u bidden dat we ook hierin Gods leiding volgen als we plannen gaan maken.

Bedankt voor het meeleven met onze stichting en een goede zomer toegewenst,

Uw stichtingsbestuur:

Tilly en Frans Tollenaar, Coen den Braber, Huub van Doorn en Marco Blankenburgh

(update 04-06-2021)

Om u een indruk te geven, hebben we hier de laadlijst afgedrukt van het laatste transport. Er wordt nu al volop van uitgedeeld waar het meest noodzakelijk is.

aantal		Omschrijving
10	doos	kleding algemeen
12	doos	dameskleding
10	doos	herenkleding
8	doos	kinderkleding
3	doos	gebreide kleding
5	doos	sportkleding
2	doos	pyamas
14	doos	schoenen
4	doos	lakens
7	doos	speelgoed
10	doos	keukenspullen
1	doos	bestek
5	stuks	naaimachines
4	stuks	spiegels
6	stuks	campingbed
3	stuks	box
2	stuks	babybadje
5	stuks	poppenwagen
3	stuks	kinderstoel
10	stuks	koffers
28	zakken	blauwe zak kleding
5	stuks	driewieler / loopauto
1	stuks	tent
13	stuks	matras
16	stuks	fiets
1	stuks	opklapbed
10	stuks	rollator
2	stuks	rolstoel
1	stuks	step
5	stuks	vloerkleed
2	stuks	buggy
2	stuks	looprek
1	stuks	kinderwagen
1	stuks	gasstel
3	stuks	kinderfietsjes
3	doos	wol

 

(update 31-05-2021)
Veel fietsen zijn verstuurd, matrassen en alles wat er de vorige keer niet mee kon.

(update 10-05-2021)

Vanmorgen hebben we weer goederen naar Roemenie kunnen sturen. Heel veel kleding, servies, dekbedden, enz. Ook veel meubeltjes voor de onderbouw van een school in Delft. Met behulp van een aantal vrijwilligers zijn we lekker aan het stapelen geweest. Ons deel van de vrachtwagen zat zo vol, terwijl we nog steeds veel goederen hebben staan.

Wordt dat binnenkort nog een ritje?? 

 

 

Met ingang van donderdag 29 april 2021 kunt u komen winkelen in onze 2e hands winkel zonder vooraf te reserveren. U bent welkom!!!

(update 28-03-2021)

Bekijk ons nieuwe winkelpand!!

bekijk het filmpje van de opening: https://youtu.be/dGusPWFb8Jk 

(update 18-03-2020)

We zijn er trots op en blij mee dat we u kunnen vertellen dat de opening van onze nieuwe 2^e-hands winkel plaats zal vinden op zaterdag 27 maart aanstaande om 10.00 uur!!

De burgemeester van Oudewater dhr. Danny de Vries zal samen met Corrie van Ooijen, medewerkster vanaf het allereerste begin, de openingshandeling verrichten. Het liefst hadden we u allen daarbij lijfelijk aanwezig gehad. Maar omdat we daarna niet met z’n allen de winkel in mogen vanwege corona, zal de opening ook via de live-stream te volgen zijn via de link  https://youtu.be/dGusPWFb8Jk

Reserveer voor uw winkelbezoek via deze link 

https://tijdslot.com/kledingenmeer

U heeft 30 minuten de tijd om te winkelen. Draag een mondkapje, komalleen en houd 1,5 mtr. afstand.

(update 17-12-2020)

RONDZENDBRIEF Nr. 55                             Oudewater, december 2020.

 Want de genade Gods is verschenen, heilbrengend voor alle mensen, Titus 2:11

Het heil maakt alles weer heel dat kapot was. Met kerst vieren dat Hij is verschenen; dat laat zien dat God begaan is met ons als mensen. Er is een uitweg uit wanhoop, uit onrechtvaardigheid, uit doemdenken. Het heil maakt alles heel!!

VAN HET BESTUUR

Wat is er veel gebeurd het afgelopen halfjaar. Eens kijken of het lukt om alles in deze nieuwsbrief te proppen.

Allereerst wil ik melden dat stichting Linquenda officieel statutair is opgericht op 1 december 1995, afgelopen 1 december dus 25 JAAR GELEDEN!! Al 25 jaar worden er giften en goederen aan de stichting gedoneerd!!! Al 25 jaar kunnen we gezinnen in nood voorzien van voedsel, kleding, bedden en al die andere zaken, die het leven daar wat aangenamer maken. Jammer dat het nog nodig is, maar mooi dat we dit kunnen doen.

Dank aan al die sponsors, donateurs en gevers!! Dank aan God, we mogen Zijn handen en voeten zijn om de nood in deze wereld te lenigen. En dat is tevens ons gebed; dat mensen hierin de liefde van God mogen zien en Hem danken voor alles wat ze hebben ontvangen.

•  het vervolg van de brief staat  hier  .

(UPDATE – 17-11-2020)

Eindbestemming bereikt !!!

De vrachtwagen was maar 2,5 dag onderweg. Op zaterdagavond werd in het depot het laatste deel van de vracht gelost. Kort daarna kwam de verdeling op gang. Normaalgesproken moet ons team dat in een week doen. Want dan moeten we weer naar huis. De plaatselijke hulpverleners kunnen de tijd nemen en goed kijken aan wie de goederen worden uitgedeeld.

Allereerst was het noodzakelijk de voedselpakketten uit te delen.

Daarvan heb ik hier een paar foto’s, de meeste staan onder “foto’s”. Ook dekens en dekbedden was grote behoefte aan. DE rest volgt de komende weken.

(update 22-10-2020)

HULPGOEDEREN GAAN OP REIS

Na een jaar lang sparen gaat er weer een transport naar Roemenië. En dat in corona-tijd. Ik voel me nu al heel blij, want elke doos is een lichtpuntje in het leven van iemand die het moeilijk heeft. Ik zie de blijde gezichten al voor me als ze een voedselpakket krijgen of een extra deken, een nieuw paar schoenen. Vandaag hebben we alles in de vrachtwagen geladen.

MAAK KENNIS MET JANUS

Nog even en er gaat weer een vrachtwagen met hulpgoederen vertrekken. Bijvoorbeeld om Janus te helpen.

Mondkapje verplicht in 2e hands winkel

Vanaf zaterdag a.s.  03 oktober 2020  

is het verplicht een mondkapje

te dragen in onze 2^e hands winkel. 

Daarmee willen we helpen het coronavirus

een halt toe te roepen en

u en onze medewerkers daartegen beschermen.

Voedselactie 25 en 26 september 2020

Inmiddels is de actie achter de rug. In anderhalve dag zijn door de klanten van de COOP zoveel levensmiddelen gedoneerd, om daar 120 voedselpakketten van te maken. Geweldig. Alle gevers hartelijk dank voor deze welwillende, gulle medewerking. 

Eind oktober, begin november verwachten we deze pakketten samen met nog heel veel andere goederen naar Roemenië te sturen.

VOEDSELACTIE BIJ DE COOP

OP 25 EN 26 SEPTEMBER 2020

OM ARME ROMA  GEZINNEN IN TE WINTER TE HELPEN.

ALS WIJ HUN VOEDSEL KOPEN, HOUDEN ZIJ MISSCHIEN WAT GELD OVER OM HOUT TE KOPEN OM WARM TE BLIJVEN. DOET U MEE??

Om mee te doen, komt u op 25 of 26 september naar de COOP te Oudewater. Daar koopt u enkele producten en na het afrekenen levert u ze in bij onze kraam. Wij maken er voedselpakketten van, die voor de winter onder Roma in Reghin, Roemenië worden uitgedeeld.

(geplaatst 02-09-2020)

Vandaag zijn onze vrijwilligers druk bezig geweest de nieuwe wintercollectie uit te stallen. Vanaf zaterdag 5 september bent u van harte welkom in onze winkel.

Bekijk hier het resultaat:

Reisverslag van de reis naar Roemenië

Coen den Braber en Marco Blankenburgh

Van 29 juli t/m 4 augustus 2020

Om midden in corona tijd naar Roemenië te gaan, terwijl dat land code oranje heeft is niet verantwoord, volgens sommigen. Je loopt veel te veel risico op besmetting, je mag het land niet in of je kunt niet meer terug, waren enkele van de argumenten. Na een zorgvuldige afweging van risico’s zijn we toch gegaan, want we hebben een missie!!

Corona aan de grenzen

We hebben 4 grenzen over te steken; naar Duitsland, naar Oostenrijk, naar Hongarije en naar Roemenië. En weer terug. Die terugreis vond ik persoonlijk het spannends, want dan kom je uit een land waar corona niet zo onder controle is weer terug in Nederland. Op de heenreis konden we overal gewoon doorrijden, en hebben we alleen aan de Hongaarse en Roemeense grens de normale paspoort controle gehad, waar we na twee minuten doorheen waren. Op de terugreis legden Roemenië, Hongarije en Oostenrijk ons geen strobreed in de weg om hun land weer uit te gaan. Toen we Duitsland inkwamen was er 5 km. na de grens een extra controlepost i.v.m. corona. Alle auto’s werden zorgvuldig op nationaliteit gecontroleerd, maar als Nederlanders mochten we dus graag doorrijden. Als laatste reden we met een gangetje van 90 km. per uur Nederland binnen. Tweemaal stond er na de grens een bord met de mededeling:  “komt u uit een land met code oranje, ga dan 14 dagen in quarantaine”.  Vanuit mijn thuisisolatie schrijf ik u dus dit verslag.

Corona in Roemenië

Je kunt op internet een kaartje vinden met de verspreiding van het virus in de verschillende districten van Roemenië. De districten rond de hoofdstad Boekarest in het zuidoosten waren duidelijk donkerder gekleurd, dus meer besmettingen, dan de regio’s in het noordoosten, waar wij allereerst heen rijden. Net zoals wij zijn ook de inwoners daar precies op de hoogte van het laatste nieuws en de situatie in hun stad, dorp of omgeving. Over het algemeen houden de mensen zich aan de regels; d.w.z. afstand houden en mondkapjes op in winkels en openbaar vervoer. Maar als er in de regio weinig corona is, maakt men zich weinig zorgen. We hebben dus zonder belemmeringen onze bezoeken af kunnen leggen en gesprekken kunnen voeren.

        Attila en Adel Toth in Reghin

De schoenen fabriek gaat weer open

Het is de enige fabriek die er in Misca staat en langzaam wordt het werk weer hervat. Er is een opdracht binnen gekomen, waardoor 25 % van de werknemers weer kan beginnen. Met Emoke hebben we besproken dat ook in het volgende dorp wordt begonnen met het verstrekken van broodcontracten. En als we voor de winter een vrachtwagen sturen, dan worden hier de voedselpakketten gelost en nog wat kleding en schoeisel en matrassen en fietsen en …..

Ik geloof niet in toeval

In Reghin hebben we kennis gemaakt met Attila en zijn vrouw Adel. Een enthousiast stel, dat al 15 jaar werkt onder de ROMA. Eigenlijk zijn ze zendelingen onder de ROMA, want Attila is een hongaarse dominee. Maar ze hebben ontdekt dat ze de mensen niet kunnen helpen door alleen maar te preken. Daarmee hebben de ROMA nog steeds geen werk, nog steeds een lege maag en geen kleren aan hun lijf. Er zijn inmiddels wel verschillende ROMA kerken ontstaan, die door de ROMA zelf geleid worden. Attila is bezig om de ROMA die tot geloof zijn gekomen te trainen tot leiders. Maar ze moeten ook werk hebben, de kinderen moeten naar school, ze moeten een beroep gaan leren, enz, enz. Maar het mooie is dat ook dat steeds meer tot stand komt!!!  We hebben een bezoek gebracht aan een boerderij, een school, een kwekerij, waar overal ROMA aan het werk zijn. En zo wil Attila binnenkort ook een 2^e hands winkel openen. Alleen heeft hij daarvoor goederen nodig, kleding. En toen kwamen wij op bezoek. Met een bus vol kleding …..

En we hebben afgesproken dat we voor de winter nog veel meer kleding kunnen sturen. En dekens, en matrassen, en fietsen. Een deel zal in zijn 2^e hands winkel terecht komen. Een deel zal uitgedeeld worden aan wie gebrek heeft.

Verdere info over Attila en Adel kunt u lezen op onze website www.stichtinglinquenda.nl  onder het kopje “Reghin”.  Bij “verhalen” vindt  u beschreven hoe we op bezoek zijn geweest bij een paar ROMA families. Bij “foto’s“ uiteraard foto’s van de woonsituatie van ROMA’s.

 Loslaten

Jarenlang hebben we gezinnen bezocht in de dorpen in regio Arad. We hebben een band gekregen met de mensen in deze omgeving. Zij konden op ons rekenen, steevast 3 a 4 bezoeken per jaar. Waren dat in de beginjaren 80 a 90 gezinnen, de laatste jaren schommelt dat zo rond de 50 gezinnen. Maar uiteindelijk zullen er ongeveer 20 adressen overblijven. Die worden niet meer door ons Nederlandse team bezocht, maar Isabel en haar medewerkers zullen deze families zolang als nodig blijven bezoeken. Ook blijven de broodcontracten voor hen gewoon doorgaan.

Dankbaar

Terugkijkend op dit bliksembezoek kunnen we alleen maar dankbaar zijn dat alles voorspoedig is verlopen. Maar het belangrijkste: dat onze hulpverlening ook in coronatijd gewoon door kan gaan. In Roemenië wordt gezorgd voor voedselpakketten en broodcontracten. En wij kunnen vanaf hier een transport sturen, dat door hen weer wordt uitgeladen en verspreid. Missie volbracht!!

Coen den Braber, Marco Blankenburgh

5 augustus 2020

Jazeker, we gaan weer op reis. Deze keer niet met een heel team en ook niet met het vliegtuig. We gaan met z’n tweeën, Coen den Braber en Marco Blankenburgh, met een grote bestelbus vol goederen; dekens, dekbedden, kleding, schoenen, incontinentiemateriaal, en diverse andere goederen.

Waarom nu?

• Omdat je nu niet twee weken in quarantaine moet als je Roemenië binnenkomt. Zolang Nederland de situatie onder controle heeft, kunnen Nederlanders redelijk vrij reizen. Als in Nederland het aantal besmettingen fors toeneemt, gaan landen hun grenzen sluiten, of eisen dat je eerst 2 weken in quarantaine gaat voordat je verder reist.
• Omdat er nu goederen nodig zijn (die vraag kwam al in maart j.l.)
• Omdat we nu contacten gaan leggen en afspraken maken. Als in het najaar de grenzen dicht zijn en er mogelijk weer een coronapiek is, dan blijft vrachtverkeer altijd rijden. We kunnen dan niet met een team reizen, maar we kunnen er dan wel goederen heen sturen.

Waarom niet met een team?

• Met een team bezoek je de families thuis in de dorpen. Dat gaan we nu niet doen. Nu bezoeken we alleen onze contactpersonen.
• Omdat we dan van te voren een vlucht moeten boeken, terwijl ondertussen de situatie kan veranderen.
• Omdat het voor onze teamleden ook niet veilig genoeg is om de mensen in de dorpen te bezoeken.

En corona dan??

• We gaan nu met eigen vervoer, waardoor we veel contacten vermijden.
• In Roemenië is het voorschrift een mondkapje te gebruiken in winkels, openbaar vervoer, op het werk en in gesloten ruimtes.
• Tijdens het bezoek aan onze 3 contactadressen zijn we alert op risico’s en zullen extra aandacht besteden aan onze hygiëne.

Wat gaan we doen?

• Allereerst een bezoek aan Emoke Dios, onze contactpersoon in Misca. Met haar bespreken we het verloop van de broodcontracten en de volgende voedselpakketten actie. Mocht het zo zijn dat we voor de winter goederen op transport sturen, wat hebben haar gezinnen dan nodig.
• Vervolgens gaan we naar Attila Toth in Reghin. Dit wordt de eerste ontmoeting met hem. In de stad en de omgeving waar hij woont leven veel Roma. Attila voert projecten uit om de Roma te helpen. We hebben wat goederen voor hem meegenomen. We gaan informeren welke vorm van hulp hij kan gebruiken. We gaan kijken welke mogelijkheden wij als stichting hebben om het werk onder de Roma te bevorderen. En ook hier oriënteren we ons op een transport voordat de winter valt.
• Tenslotte een bezoek aan ons vertrouwde Arad, waar we Isabel Hoe gaat het met onze gezinnen in coronatijd? Wat doen de prijzen van brood en andere levensmiddelen? Hoe is het met de werkgelegenheid?

Exacte data

• Vertrek woensdag 29 juli 2020
• Geplande thuiskomst dinsdag 4 augustus 2020

Woensdag	29 juli	Vertrek vanaf Oudewater
Donderdag	30 juli	Aankomst in Misca
Vrijdag	31 juli	Ochtend in Misca 13.00 Vertrek naar Reghin
Zaterdag	1 aug	Reghin
Zondag	2 aug	10.00 Vertrek naar Arad
Maandag	3 aug	Vertrek naar huis
Dinsdag	4 aug	Aankomst in Oudewater

Gaat er nog een team in oktober/november 2020?

• Experts voorspellen dat we voorlopig nog niet van corona af zijn. Velen verwachten een tweede golf in het najaar. Daarom hebben we als bestuur besloten dat er geen team in het najaar naar Roemenië gaat. We achten het niet verantwoord om vele gezinnen in arme dorpen te bezoeken. Door de inzet van onze contactpersonen in Arad en Misca gaat de steun in de vorm van voedselpakketten en wekelijks brood voor de gezinnen wel door. Het sturen van een team in combinatie met een goederen transport kost een langere tijd van voorbereiding, terwijl de kans groot is  het niet door kan gaan.

update 16-07-2020

onder de knop “foto’s” ziet u wat plaatjes van de voedsel uitdeling in juni jl.

We mochten deze keer de families in beeld brengen.

RONDZENDBRIEF Nr. 54                                    Oudewater, juni 2020.

“En God schiep de mens naar Zijn beeld; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen. “

Genesis 1:27

Lieve lezer,

 Voor God is ieder mens gelijk. De mens is de kroon op Zijn schepping, ongeacht zijn ras, huidskleur, religie, afkomst, nationaliteit. Hoewel wij mensen nog steeds discrimineren, negeren, achterstellen, benadelen, ondergeschikt maken, heeft ieder mens recht op liefde, op waardering, op respect. We kunnen demonsteren, de straat op gaan om voor de rechten van onderdrukten op te komen. Maar je kan ook demonstreren dat ieder mens even waardevol is door hen voedsel en kleding te brengen, hen aandacht en liefde te geven. Zo demonstreert ook God zijn liefde aan ons.

 VAN HET BESTUUR

Al jaren ben ik verbonden met linquenda. Toen ik voor de eerste keer naar Roemenië ging en Riet van Bemmel nog de scepter zwaaide, werd mijn hart geraakt. De moeilijke en schrijnende omstandig heden waarin deze mensen leefden was haast niet te geloven en schokte me, toen ik deze onder ogen kwam. Riet vroeg mij om haar wat te helpen binnen Linquenda.

Zodoende ben ik in het bestuur terecht gekomen. Het is bijzonder dat onze organisatie dicht bij de families staat en een aantal keren per jaar ze persoonlijk bezoekt, bemoedigt en voorziet in hun tekorten. Het is voor families in Roemenië niet zo van zelfsprekend om  kinderen, in alles wat ze nodig hebben, voedsel, kleding, scholing, te voorzien. Ik ben zelf moeder en oma en dankbaar dat wij ze alles kunnen meegeven in een welvarend land. Dat is dan ook mijn drijfveer. Gelukkig zien we de laatste jaren  ontwikkelingen, het gaat beter. Ik ben  dankbaar dat ik mijn steentje hier aan  mag bijdragen.

                                                                                                   Lieve groet Tilly   

WINKEL

Vanwege het corona, hebben we als bestuur besloten om de winkel half maart te sluiten.

Voor sommige bezoekers een moeilijk besluit, want deze kwamen wekelijks naar de winkel om lekker te kijken en te kopen. Begin mei hadden we als bestuur zoiets van ….., laten we maar weer open gaan, met een beperkt aantal bezoekers in de winkel. Na navraag te hebben gedaan, bij onze vrijwilligers, waren er sommigen er nog niet aan toe. Daarnaast moesten er ook nog veel dingen gebeuren in de winkel; schoonmaken, opruimen en de winkel wat coranaproof inrichten. Er is dus heel wat voorwerk aan vooraf gegaan om de winkel weer te openen.

Uiteindelijk zijn we dinsdag 2 juni weer open gegaan en hadden gelijk een mooie omzet te pakken. Wel zijn er een aantal regels; ik zal ze kort beschrijven:

• Maximaal 7 personen in de winkel
• Houd afstand van elkaar
• Winkelmandje is verplicht
• De klant neemt zelf winkelmandje mee naar beneden
• Er staat disinfectie, voor schoonmaken winkelmandje
• Kom alleen
• Helaas kunt u nog niet pinnen

Eind februari heeft Corrie van Ooijen, onze drijvende kracht in de winkel, een ongeluk gehad op de fiets. Ze is gevallen en had haar bekken gebroken op 2 plaatsen. Na ziekenhuis, revalidatie, verblijft Corrie al weer enige tijd thuis. Bekken is genezen. Alles gaat moeizaam en haar ene been begint ook weer op te spelen, waar ze voor het ongeluk ook last van had. Lopen gaat dus moeizaam. De dokter zegt dat ze geduld moet hebben, maar zelf vertelde ze me, dat ze dat niet altijd heeft. Toch hoopt ze snel weer te komen, zoals ze dat zelf zegt. Corrie doet de winkel al meer dan 25 jaar en zoals zij zelf zegt, komt ze gauw weer terug.

“Corrie, klanten leven met je mee. Ze vragen regelmatig naar je, hoe het gaat en wanneer je weer komt.” Een ieder die deze brief leest, de hartelijke groeten van Corrie en tot snel!

REIZEN

Toen corona uitbrak, en in maart jl. de lockdown in Roemenië werd afgekondigd en geen enkel vliegtuig de lucht meer inging, vroegen ook wij ons af hoe lang dat zou gaan duren. Ons team zou de tweede week van mei vertrekken, tickets waren betaald, de koffers nog net niet gepakt. Maar deze reis ging niet door. Gelukkig kregen we van de luchtvaartmaatschappij de bekende vouchers, die we zeker nog een keer zullen verzilveren.

Op dit moment zijn de grenzen van Roemenië en tussenliggende landen wel open. Echter, zodra je het land binnenkomt, moet je 2 weken in quarantaine. Dat schiet niet op. Na 25 juni is de situatie waarschijnlijk weer anders, maar dat moeten we afwachten.

Waarschijnlijk zullen we dus pas weer in oktober met een team die kant op reizen.

ARAD

De afgelopen tijd is er intensief contact geweest met Isabel in Roemenië. Omdat de reis in mei jl. niet door ging, konden de broodcontracten niet betaald worden en konden er geen voedselpakketten rondgedeeld worden. Juist de zwakkere en kwetsbare wordt zo dubbel getroffen. Wat kunnen we doen? Isabel heeft alle bakkers opgebeld met de vraag of ze brood willen blijven leveren en deze keer de betaling achteraf ontvangen. Naar 2 bakkers hebben we geld overgemaakt, de anderen hadden er vertrouwen in, dus alle gezinnen bleven voorzien van het dagelijkse brood. Helemaal TOP!!

De eerste periode van de lockdown in Roemenië mocht er niet gereisd worden. Pas toen dat per 1 juni versoepeld werd, hebben wij geld overgemaakt en zijn ze in Arad zelf voedselpakketten gaan maken en weg gaan brengen naar de families in de dorpen. Geweldig!!

MISCA

En in Misca gebeurde eigenlijk hetzelfde. Emoke, ze spreekt een beetje Nederlands want ze is in Oudewater een jaar au pair geweest, ze heeft de contracten bij de bakker geregeld en daarna met een groep jongeren voedselpakketten gemaakt en uitgedeeld in de 4 omliggende dorpen. Ik kreeg pas een serie foto’s van die uitdeling. U kunt ze bekijken op onze website.

(we vertellen hier over broodcontracten. Dat werkt zo: een sponsor in Nederland betaalt ons per jaar € 52,–. Met dat geld gaan wij naar een bakker in Roemenië en betalen hem die € 52,–. Daarvoor levert hij per week 1 brood aan een gezin. Dat gezin kiezen wij uit en hoeft dat brood dus niet te betalen. Grote gezinnen hebben 2 of 3 broden per week. Meestal doen we dat in twee etappes; elk half jaar € 26,–. Zo voorzien we een gezin een heel jaar door van brood!! Heel simpel: € 52,– overmaken naar stichting Linquenda  IBAN: NL41 RABO 0352 3403 71 onder vermelding van : ‘broodcontract’)

ROMA

We willen ons in de toekomst meer op de ROMA gaan richten. Daarvoor moeten we contacten gaan leggen in andere dorpen en steden. Ze wonen in aparte wijken. Tijdens corona mochten ze hun wijk niet uit. Ze worden gediscrimineerd, de schuld van corona in de schoenen geschoven. Ze hebben geen vaste baan, dus nu geen inkomen. Verpauperde huizen, geen waterleiding, enz, enz. Pas kwam er een oproep bij ons binnen dat ze kleding nodig hebben. Wij hebben plenty kleding in onze opslag staan. Maar … we mogen het nu niet brengen. Zodra dat kan, willen we dat gaan doen. Daarvoor zijn we echter nog op zoek naar een bestelbus. Kent u iemand die een week lang zijn bestelbus wil uitlenen/verhuren, wij horen het graag. (06-40887397)

 WEBSITE / FACEBOOK

Volgt u ons al via Facebook? Tal van mededelingen en de laatste nieuwtjes kunt u vinden op facebook. Wilt u wat meer lezen over onze reizen, ervaringen en ontmoetingen, dan staan op onze website de verslagen, foto’s en verhalen: www.stichtinglinquenda.nl

KORT NIEUWS

• Op 8 maart was er de eerste verkoopdag van de zomerkleding. De opbrengst van  € 485,– is gedoneerd voor hulp aan zwervers en daklozen in Spanje.
• Woont u in Oudewater of nabije omgeving? Een bezoek aan de winkel brengen vind u altijd gezellig? We kunnen nog enkele vrijwilligers gebruiken voor enkele uren per week die helpen met sorteren van goederen en helpen van klanten in de winkel. Voor informatie kunt u terecht bij Coen den Braber 06-15333633
• Hanneke Maas en Karin de Rooij zijn oud-reizigers en begaan met de mensen in Roemenië. Om in deze coronatijd de families een hart onder de riem te steken hebben zij alle gezinnen een kaart gestuurd. En ik kan u vertellen; voor hen is het heel bijzonder om een keer post te ontvangen. Het is een waardevol initiatief.

• Misschien ontvangt u deze nieuwsbrief per post. Het is ook mogelijk deze digitaal te ontvangen, stuur dan een email naar linquenda@hetnet.nl.

GEBED/DANK:

• Gebed voor Corry, voor een spoedig herstel na haar ongeluk; ook voor Helma, een vrijwilligster in de winkel, die langdurig door corona is geveld
• Gebed voor de Roma en het opbouwen van relaties om hen te kunnen gaan helpen
• Gebed voor de volgende reis, die we hopen in oktober te gaan maken, als alle omstandigheden dat mogelijk maken
• Dankgebed voor de helpers in Roemenië, die er voor zorgen dat we hulp via broodcontracten en voedselpakketten kunnen continueren

 Tot slot een groet van uw bestuursleden,

Tilly Tollenaar, Coen den Braber en Marco Blankenburgh

                                        0- 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 

update 19-05-2020

Juist de afgelopen dagen hebben we veel telefoontjes ontvangen met de vraag wanneer we weer open gaan. Zowel om te kunnen shoppen, maar ook om spullen te brengen.

De eerste openingsdag wordt dinsdag 2 juni 2020.

Vanwege corona zullen ook bij ons een aantal zaken anders zijn. Kort samengevat luiden de regels als volgt: 

Bij de ingang zal er een medewerker staan, die er voor zorgt dat u een gedesinfecteerd mandje mee naar boven kan nemen. Omdat we maximaal 7 personen toe mogen laten, kan het zijn dat u even moet wachten. Komt u goederen inleveren, dan kunt u die ook beneden afgeven. Helaas voor de kinderen, maar komt u vooral alleen!!  Maar na deze 9 weken zult u zien dat de winkel weer vol ligt met leuke, handige, maar vooral goedkope spulletjes.   Welkom!!

Update 16-05-2020

Ook in Roemenië is de lockdown versoepelt. Mochten bewoners eerst alleen naar de dichtst bijzijnde winkel om voedsel te kopen, nu wordt reizen in de eigen regio mogelijk, mits je daar een geldige reden voor hebt.

Isabel kan nu eindelijk het broodcontract regelen van twee van onze gezinnen. Hun bakker was er mee gestopt. Hij sluit de tent. Gelukkig zitten er in Arad veel kleine buurtsupers die het dagelijkse voedsel verkopen, maar dan moet je wel de eigen wijk mogen verlaten om dat te regelen. Gelukkig kan dat nu.

Goede berichten ook uit Misca. Ook daar zijn de eerste ervaringen met de broodcontracten goed verlopen. Het is echt een win-win situatie. De bakker heeft gegarandeerde verkoop met betaling vooraf, de gezinnen krijgen brood!! Vanuit Misca hadden we nog foto’s tegoed van de voedseluitdeel aktie in februari. Die hebben we nu ontvangen. U vindt ze onder het kopje “foto’s”. 

Nu er wat vrijer gereisd mag worden, zal er weer een rondje gedaan worden onder de allerarmsten in Misca om nogmaals een tas voedsel uit te delen.

15-04-2020

Allereerst omgeving Arad: 

Alle bakkers verlenen hun medewerking om door te gaan met het leveren van broden aan gezinnen, ook al zullen ze pas later betaald krijgen!!! Dat is geweldig!!! Normaal gesproken betalen we vooraf, maar omdat het team er in mei 2020 niet heen kan, heeft Isabel met alle bakkers telefonisch contact gehad. Ze hebben er vertrouwen in dat ze hun geld wel krijgen.

De situatie in Misca en omgeving:

Hier hebben we voor de komende twee maanden ook de broodcontracten af kunnen sluiten. De bewoners hebben hier geen vangnet, geen reserves, maar komen gelijk in de problemen voor de meest noodzakelijke dagelijkse voedselvoorziening. Zo kunnen we helpen die nood te lenigen.

01-04-2020

Vanavond  heb ik telefonisch contact gehad met Emoke. Eerst had ik haar overdag gebeld, maar toen was ze nog aan het werk. Ze werkt op 20 min. rijden van haar huis in een bejaardencentrum. Dat is uit voorzorg helemaal in quarantaine, om te zorgen dat het virus er niet in komt. Ze moet nu extra diensten draaien, omdat alleen verzorgend personeel naar binnen mag, dus geen andere diensten of vrijwilligers.

Er zijn twee redenen om naar buiten te gaan, dat is of om boodschappen te doen of om naar je werk te gaan. Verder moet je thuis blijven. Maar omdat de economie overal stilvalt, zijn ook veel bedrijven gesloten. Dus veel mensen zitten zonder werk thuis. Werknemers met een contract krijgen € 150,– per maand doorbetaald. Werknemers zonder contract krijgen niets.

Emoke heeft de vrijheid met haar auto overal naar toe te kunnen, omdat ze een catering hebben, waarbij ze voedsel bij mensen mogen bezorgen. Ook doen ze nog bruiloften en begrafenissen, waarbij maximaal maar 8 personen zijn toegestaan.

Ik heb haar gevraagd op welke manier ze nu nog iets zou willen doen. Ze had al eerder een lijstje gemaakt van gezinnen en alleenstaanden die in aanmerking zouden komen voor een broodcontract. Daar staan 10 namen op. Maar in de huidige omstandigheden zijn er wel meer mensen in nood. Ze laat deze week horen hoeveel er nog bij komen.

Het broodcontract wordt dan afgesloten voor 2 maanden. De bakker is akkoord. De prijs van een brood is inmiddels gestegen naar 6,5 LEI per brood. Na twee maanden moeten we dan de situatie opnieuw bezien.

Maar een gezin leeft niet van brood alleen. Dus ik vroeg of er nog meer was wat ze zou willen doen. Daarop zei ze dat ze het voedselpakket uit december zou willen herhalen, niet alleen in Misca, maar voor alle gezinnen van de lijst. Ze zal daarvoor ook weer andere mensen inschakelen om alle pakketten klaar te maken en rond te delen in de vier verschillende dorpen.

GEWELDIG!!!!

                   – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 

27-03-2020

Roemenië anno maart 2020

“Hoe is het in Roemenië?” Zojuist heb ik telefonisch contact gehad met Isabel. Ik had haar een appje gestuurd, dus ze besloot terug te bellen.

Allereerst natuurlijk over corona. Isabel werkt een beetje thuis, wat administratieve taken. Ze spreekt geen cliënten meer. Marcelis heeft een vergunning om te werken, omdat hij ZZP-er is, dus per klus wordt bekeken wat verantwoord is. 

In Roemenië heerst een Lock Down. Scholen zijn gesloten. Mensen moeten thuis blijven, alleen supermarkten zijn open. Je mag niet zomaar de straat op. Nog net een stukje strenger als hier in Nederland. Er zijn na vandaag ruim duizend (1292) besmettingen geconstateerd. De brandhaarden zitten op grote afstand van Arad. In Arad is nu de eerste besmetting geconstateerd. Isabel mag alleen boodschappen doen in de dichtst bij zijnde winkel, dus ze mag de stad niet in.

Het was vandaag mooi weer in Roemenië, 19 a 20 graden. ’s Nachts wordt het nog wel koud, min 3 graden. Veel mensen zijn bezig in de tuin om hun huis. Omspitten, zaden planten, ed.

Zoals het er nu naar uitziet, zal deze situatie nog wel een poos zo blijven, zeker 3 a 4 maanden. Ook daar is de verwachting dat veel mensen het virus zullen krijgen, zonder dat ze er aan overlijden. Dus voordat de scholen open gaan, de grenzen open gaan en er weer gevlogen wordt op Roemenië, dat zal zeker nog lang duren. De scholen gaan er al vanuit dat ze dit schooljaar opnieuw moeten doen, omdat thuis leren niet zo goed mogelijk is, zoals in Nederland.

In de dorpen gelden natuurlijk dezelfde regels. Mensen mogen alleen naar buiten om boodschappen te doen. Dus mensen met een broodcontract kunnen gewoon hun brood ophalen. Het is alleen de vraag hoe de bakkers zullen reageren als op 4 mei de contracten aflopen. We hebben afgesproken dat Isabel alle bakkers na de Pasen gaat bellen om te vragen of ze door willen gaan met leveren. Achteraf zullen ze dan betaling krijgen. Mocht dit een probleem zijn, dan moeten we zien dat we geld overmaken o.i.d. Zo kunnen we toch de levering van brood aan de gezinnen garanderen.!!

interview met Jacco en Sam over de eerste reis van 2020

Sam en Jacco zijn gisteren, 14-02-2020, terug gekomen van hun reis naar Roemenië. De bezoeken aan de families liggen nog vers in hun geheugen. Aan de hand van een paar vragen komen hun bevindingen op papier:

• Welke ontmoeting ligt nog vers op je netvlies?

Sam: niet een ontmoeting zozeer, maar de armoede die er overal is en de ruimte, waar mensen in leven. Sommige mensen leven in de armoede, te midden van hun rommel, en het stinkt. Terwijl anderen net zo arm zijn, maar een  schoon huis hebben; ze ruimen wel op en maken wel schoon. Zo kan het ook. Bij die laatste groep, dan denk je: waarom ondersteunen we jullie? Maar dan even later dan komt het verhaal: wat moeten we de volgende dag eten, waar betalen we de huur van. Het is een soort van verborgen armoede.

Jacco: Ik denk aan een gezin met 3 kinderen. De man heeft een verstandelijke beperking. Ze leven in “the middle of nowhere”. De vader kan vanwege zijn handicap nauwelijks voor zichzelf zorgen. De zoon van 10 jaar oud doet alles in huis; eten koken, opruimen, boodschappen. Hij doet alles om zijn vader te verzorgen. Hier zie je niet een vader die zijn zoon opvoedt, maar ze zijn samen aan het overleven. Dat is heel anders dan in Nederland.

• Hoeveel kilometer hebben jullie de afgelopen week gereden?

4180 km.

• Wat zou je in Roemenië het eerst willen veranderen?

Jacco: de regering, ik heb het idee dat de regering corrupt is. Dat mensen met een handicap niet mogen werken. Ook als je je opleiding niet hebt afgemaakt, mag je niet werken.

Sam: het zit bij hen tussen de oren en een beetje in de cultuur dat Roemenen in armoede leven. Dat krijg je niet veranderd. Het blijft overal een rommel. Dat is de mentaliteit. Je weet toch dat Roemenië arm is. Zo denken ze ook: we veranderen niets, we zijn toch arm. Ook zijn er andere gezinnen, waar het wel netjes is. Sommige regio’s zijn wel strak of in een rijkere wijk; daar is het strakker en opgeruimder. Maar waarom zou dat niet in een achterstandswijk kunnen? Soms hebben we wel veranderingen gezien. Waar eerst een rommel was, wordt nu een nette veranda om het huis heen gebouwd.

• Wat zou een reden zijn waarom je wel in Roemenië zou gaan wonen?

Jacco: om een bedrijf op te starten. Ik dacht er zelf al aan toen ik daar was. Er zijn veel tekortkomingen in de ontwikkeling van het land. Bv. er zijn zo weinig automonteurs; daar zou je in kunnen werken.

Sam: er zijn veel mogelijkheden. Er zijn voldoende mensen te vinden die wel willen werken, maar het niet mogen. Er is een achterstand in opleidingen. Mensen zijn wel handig, maar hebben geen opleiding.

• Linquenda is een christelijke organisatie. Wat was er zo christelijk aan deze reis?

Jacco: ik vond dat het land best wel christelijk was; 7 van de 10 families in ieder geval. Ze waren allemaal wel open voor de kalenders die we gaven en het lezen en het bidden. Ook waar we groente en fruit hebben gekocht, waren ze blij dat ze een kalender kregen. Bij elke stop en bezoek aan een gezin gingen we  bidden en ze het beste wensen. En als je tot ziens zegt dan zeg je ‘Pace’ en dat betekent ‘vrede’.

                             – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 

De eerste dag

De eerste dag zit er op. Sam schrijft daar over het volgende:

“Zijn vandaag bij 11 gezinnen geweest om de voedselpakketten, groentes, fruit, thee en kalenders uit te delen. Iedereen heeft ons vriendelijk ontvangen en best wel moeilijk om soms te zien hoe iedereen leeft. Sommige gezinnen hebben een grote bende in de tuin en bij andere is het een stuk strakker maar blijken gewoon geen geld te hebben om rond te komen. Ook zien we dat er veel ziekte en overlijden is rond deze tijd waar soms veel verdriet is maar ook veel vreugde omdat ze weten dat ze nu bij Jezus zijn. Al met al een hele toffe dag met drukke momenten en een rust moment.”

De tweede dag

Over de tweede dag kregen we van Jacco het volgende berichtje:

“Hooi. We hebben 20 gezinnen gehad vandaag. We zijn bijna in alle dorpjes geweest. Morgen Paulis nog en dan zijn we klaar, dan hebben we 40 gezinnen gehad. We hebben vandaag bij familie Vasile gegeten. Ze hebben 17 kinderen van dezelfde ouders. Daar zijn we een lunch en zijn we vermaakt met foto’s van de familie. Indrukwekkend hoe vrolijk zij zijn in hun omstandigheden.”

                       – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 0 – 

Midden in de winter, met in Arad temperaturen van ’s nachts net onder 0 en overdag net boven 0 graden, brengen we een bezoek aan onze gezinnen in Roemenië. Het doel van dit bezoek is:

• overhandigen van enkele voedsel pakketten
• verstrekken van verse aardappelen, groente en fruit
• alvast uitdelen van plantenzaden, om in het voorjaar te kunnen zaaien.

Het Nederlandse deel van het team bestaat uit:

Jacco Blankenburgh uit Oudewater – 21 jaar

Sam Oudshoorn uit Montfoort – 24 jaar

Samen met Marcelis en Isabel uit Arad zullen ze weer veel mensen kunnen bemoedigen.

zaterdag	8 februari		Vertrek per auto
zondag	9 februari		Aankomst in Arad
maandag	10 februari	Groente en fruit kopen
			Gezinnen in Vladimirescu, Mandruloc, Ususau
dinsdag	11 februari		Gezinnen in Paulis Noord en Zuid, Cuvin, Simbateni
woensdag	12 februari		Gezinnen in Arad, Tisa Noua, Fintanele
donderdag	13 februari		Vertrek uit Arad
Zaterdag	15 februari		Aankomst in Oudewater

Mijn reiservaring naar Roemenië

Door: Lenie van Bemmel.

Enige tijd geleden mailde Marco of ik in oktober mee wilde met Linquenda naar Roemenië. Dat wilde ik wel. Ook mijn broer weer even ontmoeten is natuurlijk leuk. Wie er allemaal in het team zouden zitten deze reis was mij nog niet bekend maar dat maakte mij niet uit. Dat zal vast wel goedkomen.

Het team voor deze reis werd Marco, Coen, Leen en ik. De eerste kennismaking was bij Marco thuis en meteen al gezellig. Naast deze “ouwe rotten” was het voor mij de eerste keer dat ik meeging met Linquenda. Na de praktische zaken besproken te hebben namen we afscheid en zouden we elkaar in de vroege ochtend van 6 oktober weer zien.

Op zondagmorgen van 6 oktober hebben we de reis opgedragen en gebeden voor bescherming en zijn we vertrokken uit Oudewater. Eigenlijk zag deze reis eruit als alle anderen op één dingetje na; Jolanda (de “moeder” van het team) zou niet thuis zijn. Zij was aan het werk buiten Roemenië. Bij Jolanda heeft Linquenda al jaren een vaste verblijfplaats. Het kwam er nu op neer dat we wel in haar huis mochten verblijven, Tjabbi was ook thuis maar we moesten zelf koken en boodschappen doen. Op zich geen probleem maar toch….

De reis verliep goed. Het busje wat ons van Budapest naar Arad zou brengen was wat later, hij had storing in de motor en stond even bij een garage in Budapest. Maar het kon thuis gerepareerd worden dus konden we alsnog mee. Met een beetje vertraging kwamen we veilig aan in Arad bij het huis van Jolanda. En wie denk je wie de poort open doet?? Jolanda!!! Ze was eerder terug van het werk en iedereen heeft dit stil gehouden voor ons om ons te verassen. Nou dat was geslaagd. De verrassing bij bepaalde teamgenoten was enorm. “Mama Jolanda is thuis”, klonk het over straat!!!

En al snel komt iedereen een soort van in zijn rol. Coen inspecteert de kratten met proviand, er wordt een boodschappenlijstje gemaakt voor dingen die we nodig hebben tijdens de dagelijkse ritten. En ik? Ik maak me zorgen over de koffie. Ik zie alléén maar oploskoffie?! Marco zegt dat ze geen echte koffie gebruiken, en lachend vraagt hij of ik een apparaat heb? Nee die heb ik niet, maar het moet gek gaan wil ik geen koffie kunnen zetten op een of andere manier. Misschien heeft Jolanda wel een plastic bakje waar ik een gat in maak ofzo. Want ’s morgens een vers bakkie…. Dat is wel heel lekker. Marco is ook vóór! Affijn we kijken morgen we even in de winkel voor koffie en filters; als we die alvast maar hebben.

Bij het ontbijt de volgende morgen heeft Leen het boodschappenlijstje om verder aan te vullen en ziet er koffie en filters op staan. “Wat moeten we daar mee??” “Ja” zegt Marco “dat is Lenie haar project, die wil verse koffie.” “Zonder apparaat?” vraagt Leen lachend. “Nou ik verzin wel wat”,  is mijn antwoord. En ik vraag aan Jolanda of zij misschien een plastic bakje of potje heeft waar ik een filter in kan doen en een gat in mag maken om koffie te zetten. Jolanda begrijpt wat ik bedoel en zegt dat ze wel iets heeft om koffie te maken en loopt naar de voorraadkast in de hal. Dan komt ze terug met een heus koffiezetapparaat!!! “This is van Riet.” Nou je had de rest moeten horen. Hahaha. “Wij komen hier al jaren en nog nooit een koffiezetapparaat gezien.” Je raadt al wat wij de rest van de week bij Jolanda dronken.

De eerste dag gaan we naar het verhuurbedrijf voor een bus en personenwagen om de gezinnen en projecten te bezoeken en spullen mee te nemen. De goederen zijn eerder al met een vrachtwagen afgeleverd in de kerk en van daaruit rijden wij dagelijks rond.

De gezinnen die we bezoeken zitten in de meeste gevallen in een moeilijke situatie. Door ziekte hebben ze geen baan/inkomsten. Door een handicap of verzorging van een gehandicapte zijn ze aan huis gebonden. Of door overlijden familieleden valt er inkomen weg. Maar ook doordat ouders om verschillende redenen geen verantwoording nemen voor hun (soms nog jonge) kinderen en waarbij de grootouders zich dan over hun kleinkinderen ontfermen. Elk gezin heeft wel zo zijn eigen problemen en is dan ook erg dankbaar voor de hulp, de bemoediging, de sponsor pakketten en het persoonlijke bezoek vanuit Nederland. Het feit dat er aan hen gedacht wordt doet ontzettend veel met ze. En soms maakt het ook de nodige emoties los als we vragen hoe het nu echt gaat. Problemen oplossen kunnen we niet. Maar dat steuntje in de rug kunnen we wel bieden.

Naast alle vaste hulpgoederen, zoals voedsel en sponsor pakketten, jassen en schoenen, knuffels en tassen is er ook extra materiaal meegekomen, zoals fietsen, rolstoelen, rollators, verf, latex, bedden, matrassen, kinderbedjes, kinderwagens, enz. En als je dan begint met gezinnen bezoeken en je weet nog niet waar je alle extra materialen kan afgeven en je komt dan gezinnen tegen waar die dingen meer dan welkom zijn dan is dat mooi om te zien. Een driewiel fietsje voor een jongetje van 2 jaar die nog niet kan lopen en dan met een grote lach op het fietsje zit. Een oude mevrouw die met een rollator veel makkelijker haar boodschapjes kan doen. Gezinnen, die beetje bij beetje hun huis opknappen en de verf heel goed kunnen gebruiken. Een meisje, dat met twee weken gaat bevallen en nog helemaal geen spullen heeft, waar we dan een kinderwagen, bedje en een babypakket kunnen afgeven. En oude mevrouw, die heeft gevraagd om een radio met cassette speler en uit een kastje cassette bandjes pakt en nu kan genieten van haar eigen muziek.

Ook brengen we een bezoek aan het crisiscentrum in Arad. Daar word iedereen opgevangen, die in een crisis situatie zit; jongeren of vluchtelingen, die op straat worden opgepakt; kinderen die uit huis geplaatst worden. Het maakt niet uit welke nationaliteit, geloof, leeftijd je hebt. Alles zit door elkaar. Dát maakt het ook voor de begeleiders erg zwaar. Op het moment dat wij er zijn, zitten ze niet vol, maar dat is ook wel eens anders. We hebben ook voor hen hulpgoederen mee en we vragen of ze nog specifieke wensen hebben. “Pray for us”. Is het eerste antwoord. En dan komt er de vraag naar oprolmatrasjes voor overcapaciteit en schoonmaakmiddel. Ook speelgoed voor de kinderen is welkom, alleen zit daar wel een ‘maar’ aan. Ze mogen alleen “veilig” speelgoed in het centrum. Sommige kinderen zijn zo wild en zien geen gevaar. Dat bewijst een jongetje, die zijn arm in het gips heeft. Zelfs de raamhendels zijn verwijderd omdat kinderen in de ramen klommen. Een paar voetballen zou wel kunnen. En als die door de ramen gaan? Dat hoop ik niet, maar dat risico daar wil ik me wel voor verantwoordelijk houden, aldus de beheerder. Schoonmaakmiddel hadden we bij de kerk staan, dus dat zouden we van de week nog nabrengen en dan gaan we ook nog maar even langs een speelgoedzaak voor een paar voetballen.

We bezoeken een mevrouw in het bejaardentehuis. Zij is 60 jaar en met behulp van een kruk nog goed ter been. Als we haar ontmoeten buiten in de tuin, nodigt ze ons uit om mee naar binnen te gaan naar haar kamer. Het is een gedateerd gebouw en als we haar kamer binnen komen, komt de geur van natte luiers je tegemoet. Haar kamer? Het is een slaapzaal met 6 bedden en achter een muur in de kamer staan nog eens 6 bedden. Er liggen mensen te slapen en een enkeling is wakker en krijgt iets mee van ons bezoek. Er staat een TV aan op een zender, die weinig boeit en op een volume dat je wel doof máákt. En of je nu 60 bent en zelfstandig of 90 en hulpbehoevend, iedereen ligt op dezelfde kamer. Onze mevrouw woonde bij haar dochter in huis maar door omstandigheden zijn ze uit huis gezet en nu zit zij hier en heeft ze 0,0 privacy. Ze is dan ook blij met een rollator die we haar geven. Dan kan ze makkelijker lopen en in het mandje een boek meenemen om te lezen in de tuin.

In het weekend is Marcelis onverwachts naar Nederland voor de aanschaf van een andere bus. En voordat hij vertrokken is, hebben wij al terugvracht geregeld. Er staan nog spullen bij ons thuis en die kunnen we dan, als hij terug is, meteen uitdelen. Op zaterdag gaan we eerst in Arad gezinnen bezoeken en gaat Isabella mee om te vertalen. Daarna ook nog even langs de markt en als het aan mij ligt, kan ik hier wel een uurtje rondneuzen. Er is van alles te koop, van antiek en tweedehands tot nieuw.

Maar helaas hebben we daar geen tijd voor en moeten we door. We hebben die middag hele andere plannen. De komende week is Coen jarig en we gaan met 2 meiden die ons de afgelopen dagen geholpen hebben met vertalen namelijk Nederlandse kwarktaart maken. Eerst gaan we boodschappen doen en dat valt nog niet mee. Dan merk je wel dat er verschil is. We zoeken naar verse slagroom om zelf te kloppen. Helaas staat er maar één flesje. Na nog in 2 andere winkels gezocht te hebben, nemen we maar houdbare slagroom mee. De ingrediënten hebben we compleet en de kwarktaart kan gemaakt worden. En ’s avonds meteen natuurlijk kwarktaart proeven. Zondagochtend zijn we mee geweest naar de kerkdienst. En in de middag hebben we nog een wandeling gemaakt naar een oude ruïne en een kerk. Zondagavond was Marcelis weer thuis in Arad en kwam hij meteen de meegebrachte spullen langsbrengen.

Voor dinsdag hadden we een bezoek aan het plaatsje Misca gepland staan. We zouden op tijd vertrekken dus maandagavond zouden we het niet laat maken. Tenminste … één iemand uit ons team wilden wij vroeg naar bed hebben. We hadden namelijk nog slingers en ballonnen liggen om de keuken te versieren. Dinsdag was Coen namelijk jarig. De volgende ochtend was hij blij verrast en vond het erg leuk. De beide auto’s stonden al geladen en Tjabbi ging die dag met ons mee om te vertalen. De rit verliep prima en dan wordt het gevaarlijk; voor je het weet rij je te hard en krijg je van de politie ineens een cadeautje op je verjaardag. Oeps. Maar na dat oponthoud maakten we nog even tijd vrij om de jarige te trakteren op koffie en wat lekkers. Dus iets (lees 2 uur) later dan onze planning kwamen we aan in Misca. Maar voor Roemeense begrippen dus “op tijd”. We werden hartelijk ontvangen door de mensen daar. En terwijl we daar binnen zitten komt iemand vertellen dat we een lekke band hebben onder de bus. De bus zat nog vol met goederen en moest eerst leeg voordat we hem omhoog konden krikken. Gelukkig stonden we wel voor het hek van de kerk waar we zouden lossen. Dus even een paar stappen verder lopen, maar dan konden we wel alles binnen zetten. En na het wisselen van het wiel hebben we nog een paar gezinnen bezocht. En dan zie je een duidelijk verschil met de leefsituatie in Arad. Waar je in Arad in de dorpjes stenen huizen en al heel veel zijstraten van asfalt ziet, zie je hier veel huizen van leem en alleen asfalt op de hoofdstraat. Hier zijn onze goederen meer dan welkom. Wij delen niets uit; dit wordt gedaan door de mensen uit de kerk waar wij alles gelost hebben. We krijgen voor vertrek nog een warme maaltijd aangeboden. Op de terugweg in de auto zijn we het snel met elkaar eens, hier is nog wel hulp nodig!! Aan het begin van de avond komen we weer veilig aan bij Jolanda en onder het genot van een echt kopje koffie met kwarktaart delen we onze indrukken van de dag.

De woensdag hebben we vrij gehouden voor extra bezoeken, spullen die we nog moeten nabezorgen enz. We gaan nog even langs bij een gezin wat vorige week niet thuis was. Nu is de zoon thuis maar zonder tolk is het lastig communiceren. Net als we willen vertrekken belt Marcelis en vraagt of we het varken hebben gezien?? Ik geef de telefoon even aan de zoon en zo kunnen we hem even uitleggen wat we komen doen en dat ik ook wel benieuwd ben naar het varken. Onze ouders hebben afgelopen voorjaar dit gezin een big geschonken. De vader van dit gezin heeft een paar jaar geleden een varkenshok getimmerd, maar heeft toen daarna een bedrijfsongeval gehad en is invalide geworden en het varken is er nooit gekomen. Begin dit jaar is de vader overleden. En nu zit er dan toch een varken in het hok. We gaan nu terug naar de kerk. De kerk is leeg, de laatste dingetjes aan de kant, even een bezem er door en we zijn klaar. De mannen gaan de auto’s terug brengen en hun koffer inpakken en ik heb dan zelfs nog even tijd om met mijn broer op stap te gaan.

Donderdag vertrekken we weer naar huis. Tijdens het ontbijt nemen we nog even de afgelopen dagen door. Alle indrukken en bezoeken. Conclusie; leefsituatie in Arad wordt steeds beter. Al heeft dat ook een keerzijde dat bepaalde vaste lasten ook duurder worden.  Ik vraag of iemand heimwee naar huis heeft? Nee hoor geen heimwee. Als de taxi ons komt ophalen bedanken we Jolanda en Tjabbi voor hun gastvrijheid. We vliegen terug naar Eindhoven, waar Tilly ons staat op te wachten. Heimwee naar huis hebben we niet, maar als Marco vlak voor Oudewater vraagt of Mitra koffie moet zetten, dan is het antwoord; “nee… we willen naar huis.”

 

Nieuwsbrief juli 2019:

Nehemia 8:11

weest dus niet verdrietig, want de vreugde in de Here, die is uw toevlucht.

In deze tijd, waarin technisch gezien bijna niets onmogelijk lijkt, worden we toch ook telkens geconfronteerd met onze menselijke vergankelijkheid. Een bericht van een ziekte, van een overlijden, dat zet ons weer met beide benen op de grond. Soms lijkt het of die grond onder onze voeten wegzakt, maar dan mag God in Christus onze toevlucht wezen, ook in verdriet en moeite!! De vreugde door de verlossing in Christus is onze kracht, onze toevlucht.

 Van het bestuur

Waar normaal de bestuursvoorzitter de nieuwsbrief opstelt, heeft deze brief drie auteurs. Als achtergebleven bestuursleden hebben we de taak opgesplitst. Andere taken van de voormalige voorzitter laten we rouleren. En zo blijft alles gewoon doorgaan. In deze brief vertellen we u over de laatste activiteiten, over de facelift van de 2^e handswinkel en berichten we over gemaakte en geplande reizen naar Roemenië. Van beide laatste reizen staat er trouwens een verslag op onze website. Ook zijn we een nieuw project is Misca gestart.

Winkel

De winkel is 3 a 4 maanden geleden verbouwd. Er is meer ruimte gecreëerd voor schappen en mobiele kledingwagens. Samen met een aantal vrijwilligers hebben we er veel tijd in gestoken; het resultaat mag er zijn. Een frisse mooie uitstraling. Wat we zien, na de verbouwing, is dat de omzet eigenlijk verhoogd is. Dit is heel fijn. We draaien de winkel met een aantal vrijwilligers, waar we heel blij mee zijn. Toch hebben we nog een aantal vrijwilligers nodig om deze winkel draaiende te houden. Corrie van Ooijen is het gezicht van de winkel. Zij doet het al vanaf dat Riet van Bemmel deze stichting in het leven geroepen heeft. Eerst bij Riet thuis, haar huis werd omgebouwd tot winkel, waarin een ieder wat kon vinden. De winkel heeft al diverse locaties gehad in Papekop en Oudewater. Corrie en ondergetekende hebben regelmatig contact over de opbrengsten en het reilen en zeilen in de winkel. Heeft u interesse om een dienst mee te draaien op dinsdag of zaterdag, dan kunt u bellen 0172744120 of mailen cjdenbraberjr@hotmail.com.

Vrouwen vereniging Reeuwijk

Voor het eerst is onze winkel eenmalig omgebouwd geweest tot gehoorzaal. De vrouwen vereniging Reeuwijk heeft ons bezocht en wilde graag weten, wat we doen, voor wie we het doen. etc. Na wat parkeerproblemen, ging iedereen naar boven. Nadat een ieder bijgekomen was van het beklimmen van de trap en voorzien was van koffie/thee, hebben we, begeleid door veel beeldmateriaal, verteld wat we als stichting doen en kunnen betekenen voor arme Roemenen. Na afloop nog even een bakkie, en toen het belangrijkste onderdeel van het programma: shoppen!! Het was een geslaagde middag.

Misca

Sinds jaar en dag bezoeken we gezinnen in de omgeving van Arad. Waren dat in de begin jaren ruim 80 families, die we elke reis bezochten; hoe we ook ons best doen om nieuwe families te vinden die onze hulp nodig hebben, op dit moment staat de teller van het aantal families op 41. Natuurlijk zijn er gezinnen die hulp vragen, bv. om hun keuken te renoveren, of voor een herinrichting van hun gebit. Maar onze missie is noodhulp: kleding en voedsel.

Vandaar dat we stappen gaan zetten in een andere regio. Mogelijk heeft u het verslag van februari jl. nog in gedachten. We vertelden u van ons bezoek aan Misca en omgeving. Ook deze streek ligt maar kort over de grens vanuit Hongarije, alleen een stuk noordelijker van Arad. In een vijftal dorpen is de jeugd weggetrokken en vult de straat zich met wandelstokken en grijze haren. Is laatst de kinderbijslag omhoog gegaan, dat geldt niet voor het staatspensioen, voor zover je daar al recht op hebt. Een kleine groep christenen trekt zich het lot aan van deze alleenstaanden en ouderen en heeft het initiatief genomen hen regelmatig te voorzien van een plastic tasje met voedsel.

Deze activiteit past binnen de doelstellingen van Linquenda, dus hebben we besloten deze actie te sponseren. We zullen hen regelmatig lastig vallen met onze aanwezigheid om van dichtbij te zien wat ze doen, maar ook om hen te voorzien van kleding, die dan ook uitgedeeld kan worden. 

Stagemarkt en stages

Op dinsdag 4 juni waren we te gast bij de stagemarkt in het Kalsbeek College in Woerden. Er kwamen vele leerlingen met hun ouders om deze markt te bezoeken. Het is de bedoeling dat leerlingen tijdens het 3e leerjaar een maatschappelijke stage doen van 30 uur bij een non-profit organisatie. We hebben vele gesprekjes gevoerd met potentiële kandidaten.  Wij kunnen wel wat extra handen gebruiken, voornamelijk in onze tweede-handswinkel. Op jaarbasis krijgen we ongeveer 3 a 4 jongeren, die bij ons willen werken.

 Reis februari 2019

Alles voor deze reis is in Arad gekocht. We hebben even een “boost” gegeven aan de omzet van diverse groente-en fruithandelaren door het kopen van aardappelen, winterpeen en grote handsinaasappelen. Dat zien we als een stukje ondersteuning van de economie. De winter was net voorbij, de laatste sneeuw gesmolten, het was overdag ong. 6 tot 8 graden. Maar ook dan zijn extra vitaminen welkom, want de zon laat zich voorlopig nog niet zien. Om het verslag van februari te lezen, zie bij reisverslagen

Reis mei 2019

Door de bereidwilligheid van enkele trouwe reizigers kon ook deze reis plaats vinden: Leen Soeters, Hanneke Maas, Anne Marie de Haan en debutant Daniel de Haan. Andere jaren was er altijd een wagen met goederen vooraf gegaan aan een bezoek aan Arad, zo niet dit keer. De tuinzaden die in februari waren uitgedeeld, waren nog niet uitgegroeid tot bloemkolen of tomaten. Dus de aardappelen, witte kolen en bananen werden bij de bekende groente- en fruit handelaren gehaald. Samen met de voedselpakketten en het verlengen van de broodcontracten hebben de families weer even wat ruimere keus voor hun maaltijden. Ga naar reisverslagen om het verslag van mei te lezen.

Opbrengst 1^e dag zomer collectie

Op 30 maart jl. lag de zomercollectie in de winkel. Inmiddels is het traditie geworden om de opbrengst van de eerste verkoopdag van zomer- en wintercollectie te doneren aan een goed doel; een organisatie die ook actief is met het helpen van mensen in nood. De € 350,– die deze dag heeft opgebracht schenken we aan de Cama-zending, die hulp biedt aan de slachtoffers van de burgeroorlog in Yemen.

Financiën

Wij zijn blij dit werk te kunnen doen; daar is geld voor nodig, ook daar worden wij in gezegend. We hebben de winkel die  iedere maand een mooi bedrag oplevert, en dan zijn er zeer trouwe sponsors waarvan sommigen bv. iedere maand een klein bedrag schenken of jaarlijks een broodcontract van € 52 euro schenken; anderen sponseren een gezin voor € 60 per jaar.

Al deze bedragen bij elkaar zorgen ervoor, dat onze gezinnen voorzien kunnen worden  van voedselpakketten en brood. Onze financiële situatie ziet er zo goed uit , omdat wij omringd worden door mensen die onze stichting een warm hart toe dragen. Onze bijzondere dank daar voor.

Gebedspunten

• Gebed voor jongedame D. Ze is een positief ingestelde jongedame van 18 jr. maar verkeert in moeilijke omstandigheden, waardoor ze het liefst naar West Europa “vlucht”. Bid voor wijsheid, ook voor de mensen om haar heen dat ze goede keuzes maakt voor haar verdere ontwikkeling.
• Gebed voor moeder S. Ze is moeder van 5 jonge kinderen. Ook de oma woont bij hen in huis. Bij moeder is kanker geconstateerd. Bid voor genezing door God.
• Reis november 2019: we zijn bezig een team samen te stellen. Bid dat God de juiste mensen samenbrengt. Dit wordt wel weer een reis waarop er veel goederen worden uitgedeeld.
• Bid voor Roemenië. Bid dat de economische vooruitgang niet gepaard gaat met een geestelijke achteruitgang, maar dat mensen ook in betere tijden blijven vertrouwen op God.

Dankpunten

• Dank voor de groep christenen die zich het lot aantrekt van ouderen en eenzamen. Dank dat zij heel concreet hulp gaan bieden.
• Dank voor alle goederen die hier zomaar worden ingeleverd, maar die voor mensen in Roemenië zo bruikbaar zijn.
• Dank voor de christenen in Arad waar we mee samen werken. Zonder hun inzet zouden we voor veel praktische problemen komen te staan.

Tilly Tollenaar,   Coen den Braber,   Marco Blankenburgh

Verslag van de reis van 6 – 11 mei 2019

Beste lezers,

Even voorstellen, ik ben Daniël de Haan, kom uit het mooie Vinkeveen en ik ben 19 jaar jong.

Via mijn tante ben ik te horen gekomen over stichting Linquenda. Zij was een aantal keer naar Roemenië gegaan, om daar mensen te helpen. Zij kwam steeds met mooie, maar ook droevige verhalen terug, over hoe slecht sommige mensen het daar hebben. Dit heeft mij, maar ons hele gezin thuis erg geraakt. Sindsdien hebben wij ook een sponsorgezin in Roemenië, die wij, door middel van geld doneren, goed kunnen helpen met voedsel en andere middelen die mensen erg hard nodig hebben.

Bij mij bleven die verhalen erg zitten en ik wilde ook graag meer helpen. Ik heb het daar met mijn tante vaak over gehad, en dit uiteindelijk tot een datum waarop wij naar Roemenië gingen! Erg mooi maar ook stiekem heel erg spannend.

Op 6 mei 2019 was het dan zover. Op de vroege maandagmorgen zouden wij vertrekken richting Oudewater, om vanaf daar door te gaan naar Eindhoven. Nog steeds vond ik het erg spannend, want de andere 2 reisgenoten kon ik nauwelijks, en de situatie die je gaat aantreffen kan je ook moeilijk inschatten als je er nog niet eerder bent geweest. Dit viel gelukkig erg mee! We waren echt een top team met z’n vieren.

Na maandag een lange reisdag gehad te hebben, met enige vertragingen, kwamen we aan op het slaapadres in Arad. Na heerlijk gegeten te hebben en we het busje hadden opgehaald, hebben we ’s avonds de week ingepland, en de gezinnen doorgenomen.

Elke avond hebben we de auto ingepakt met voedselpakketten, aardappels en wasmiddelen. Omdat wij nog een aantal mooie extra sponsoren hadden, konden we voor elk gezin nog fruit en groente halen, als extra. Dit deden wij in de ochtend. Met ons mee ging een tolk, die ons kon helpen te communiceren met de gezinnen. Dit deden wij 4 dagen lang. In het huis waar wij verbleven zijn we erg goed verzorgd!

Op zaterdag zijn we weer teruggereisd. Het voelde ook weer goed om naar huis te gaan. Het was een erg mooie indrukwekkende week!

Persoonlijk vond ik de week heftiger dan verwacht. Je weet niet wat je in kan schatten. Het bleek na de week dat de hulp die we geven echt nodig is, blijf dus vooral doneren! Het was een vermoeiende week, maar ook erg goed om te doen. Met de groep was alles in goede harmonie verlopen, ik heb nagedacht over verbeterpunten, maar kon die echt niet vinden. Ik hoop door de hulp die de stichting geeft, het steeds beter gaat met het land.

Bedankt voor het lezen!

Groetjes uit Vinkeveen,

Daniël de Haan

Verslag van de reis in februari 2019

Het bestaat nog steeds. Zo’n weg waar je niet in het donker moet rijden. En waar je overdag niet harder dan 50 km/p.uur kan rijden. Je zit constant te schudden in de auto en wordt voortdurend van links naar rechts geslingerd omdat de chauffeur de gaten in het asfalt wil ontwijken.  In de omgeving waar wij doorgaans werken, omgeving Arad, zijn zeker de doorgaande wegen goed. Daar schieten op een tweebaansweg personenwagens als het even kan met 100 km./p.uur de traag rijdende vrachtwagens voorbij, soms op een haar na een tegenligger ontwijkend. Maar voor een eventueel toekomstig project waren we dus wat van het vertrouwde pad afgeweken.

Alle uit te delen goederen voor deze reis zijn in Arad gekocht. De jongerengroep van Arad-Gaj was al druk bezig geweest 100 voedselpakketten in te pakken. De dozen stonden netjes dicht getapet op ons te wachten. Zelf zijn we eerst nog langs de groentehal gereden om verse spullen in te slaan. Voor elk gezin een zak aardappelen van 5 kilo, kost 11 LEI, € 2,75. Verder 2 kilo winterpeen voor 6 LEI, € 1,50; en als laatste en meest exclusieve: grote glimmende handsinaasappels 5 voor 4 LEI = € 1,–. Die hebben we uitgedeeld naar gelang de grootte van het gezin.

We zijn begonnen in het dorp wat het verste weg ligt. Toen we bij familie S. kwamen, werd er gelijk al gemopperd. Jullie hadden moeten bellen dat je zouden komen. Dan kon ik wat lekkers klaarmaken. Uitgerekend bij dit gezin. De vorige keer dat ons team er was, kwamen ze juist op een dag, waarop de moeder des huizes niets meer in huis had om haar kinderen voor te zetten. Het was een geschenk uit de hemel dat die dag ons team op de stoep stond. Deze moeder  had geleerd om op God te vertrouwen. En we moesten en zouden iets eten. Dus als alle gezinnen in dit dorp bezocht waren, moesten we terugkeren en dan zou er een schaal pannenkoeken klaar staan. En zo gebeurde het. Het was tevens een feestmaal voor haar 5 kleine kinderen.

Wilt u bidden voor mevrouw B. Ze woont in hetzelfde dorp. Met haar 71 jaren zorgt ze voor haar zoon van 47. Dat doet ze al van zijn geboorte af aan natuurlijk. Maar zoonlief kan lopen, noch praten. Inmiddels is zijn gewicht minstens anderhalf keer het gewicht van zijn moeder. Een zware klus. Maar ze doet het blijmoedig en met liefde. Op eerdere reizen hebben we  haar geholpen met een po-stoel, een hoog-laag bed, incontinentiemateriaal. Wat het nu extra zwaar maakt is dat zoonlief agressieve buien heeft. Dan gooit en smijt hij met van alles; er zijn al een paar ramen gesneuveld; ook moeder heeft al menige blauwe plek opgelopen. Wilt u bidden voor kracht, juiste medicatie, hulp.

Familie P. is helemaal gesetteld. Jarenlang hadden ze gespaard. Ze konden gratis wonen in een huis van een familielid. Maar ze hadden geen grond om zelf te bouwen. Ze wilden graag in hun eigen dorp blijven wonen, maar hadden medewerking van de gemeente nodig. En dat duurde lang. Eindelijk dan toch kregen ze een stuk grond toegewezen zo’n 500 meter van hun huidige woonplaats vandaan. Nu konden ze bouwen. En het is mooi geworden. Een ruime woonkamer, mooi strak laminaat op de grond. Tenminste, het lijkt laminaat, maar het is vinyl. Half open keuken. Het erf is opgeruimd. Een mooi verblijf waar ze 3 varkens in vet mesten. Ze zijn gesetteld! Klaar.

En zo zijn er veel mensen bezig ergens in dit proces. Familie P. kon jarenlang sparen en was ineens klaar. Maar de meeste gezinnen doen er wel langer over.  Familie B. bijvoorbeeld. De rode bakstenen muren staan er en het dak zit er ook al op. Binnen zie je nog de betonnen vloeren. In één ruimte zijn de muren betegeld en er is een keuken geplaats. Tweedehands voor € 500,–. Maar van woonkamer of badkamer is nog niets te bespeuren. Ook op de bovenverdieping onder het schuine dak is nog niets gedaan. Vader wil geen geld lenen van de bank. Veel mensen doen dat wel, maar betalen dan extra aflossing voor de rente. Van het salaris van vader B. leeft het gezin, van het inkomen van moeder B. en de oudste zoon wordt het huis verder gebouwd. Dus dat duurt iets langer, een aantal jaren. Maar er is vooruitgang.

En die vooruitgang is duidelijk zichtbaar in de omgeving van Arad. Daarom zijn we op de tweede dag iets verder gereden naar een dorp dat onder onze aandacht werd gebracht. Bij de stichting kwam een hulpvraag binnen, dus we zijn polshoogte gaan nemen. Ik vertelde al over de weg er naar toe. Het dorp binnen rijdende viel ons gelijk al op dat hier helemaal geen bouwactiviteiten plaats vinden. Er stond maar een enkele auto op de erven of in de straten geparkeerd. Was de tijd hier 20 jaar stil blijven staan?? Blijkbaar profiteert niet iedereen evenveel  van de economische groei. Een volgende keer zullen we u informeren of we als stichting iets voor deze omgeving kunnen betekenen.

De laatste dag van ons verblijf was nog druk. We waren natuurlijk de tweede dag er tussenuit geweest. Zouden we dat nog in kunnen halen? Wel willen we genoeg tijd bij de mensen doorbrengen om even naar hun verhaal te luisteren.

In de middag stonden we voor het hek van familie G. Er lag een brede ketting om de poortdeur met een dik hangslot er aan. We schrokken. We vroegen ons af …  Vanmorgen hing er ook een brede ketting met hangslot om de poortdeur van dhr. H. Op ons roepen was er niemand verschenen. Dhr. H. woonde alleen. We informeerden per telefoon bij het gemeentehuis. De sociaal werkster vertelde dat dhr. H. in november jl. erg ziek was geworden en na korte tijd was overleden. Zijn zus, die in een ander dorp woont, is belast met de verdere afwikkeling. Dus bij het zien van de brede ketting bij fam. G. schrokken we en dachten aan oma G. Uit onze rapportage wisten we dat dochter G. en haar man naar Duitsland waren gegaan om geld te verdienen. Ze zouden daarvan het huis een grote opknapbeurt willen geven. De buurvrouw kwam aanlopen. Ze is niet thuis hoor, riep ze al uit de verte. Dat stelde ons al enigszins gerust. Oma G., die toch lichtelijk gehandicapt was, was na vertrek van haar dochter alleen achter gebleven. Er was niet echt iemand die naar haar omkeek. Voor de winter begon, was dochter G. teruggekomen en heeft oma meegenomen naar Duitsland. Maar volgens de buurvrouw wilde oma G. zeker in de lente terugkomen. Oost, west; thuis best!!

Zo gaat er achter elke naam een verhaal schuil. Als laatste vertel ik over familie A. Elke keer als we bij dit gezin kwamen, vroegen we of ze al iets van moeder hadden gehoord. Daar kwam nooit een bevestigend antwoord op. Een jaar of vijf geleden is moeder met de noorderzon vertrokken, 5 kinderen achterlatend. Ze had haar man ingeruild voor een ander. De zorg voor de kinderen kwam voornamelijk op oma terecht, want vader dronk af en toe een beetje te veel.  In Roemenië gaan kinderen doorgaans vanaf hun 6^e jaar naar school. Je krijgt pas een werkvergunning als je 8 schooljaren hebt afgerond. Als de portemonnee het toelaat kunnen pientere leerlingen doorleren tot en met 12 schooljaren. Dus met 18 jaar hebben ze het voortgezet onderwijs achter de rug. Knappe koppen gaan door naar de universiteit. Twee jongens uit familie A. mogen al werken en dragen zo bij aan het gezinsinkomen. De derde zoon zit in klas 9 en studeert voor elektricien.  Ik vraag vader wanneer ze iets aan het huis gaan doen, want het staat bijna op instorten. Er komt nu immers genoeg geld binnen. Het blijkt dat hij de eigendomspapieren nog niet heeft. Die moet hij aanvragen bij de gemeente. Het is maar een formaliteit, maar het is er nog niet van gekomen …  Blijkbaar is er contact met moeder geweest, want moeder en haar nieuwe vriend zijn in Duitsland gaan werken en hebben de twee meisjes (12 en 16 jr.) meegenomen naar Duitsland.

Na een lange dag zijn nog niet alle gezinnen bezocht. Het is allang donker. Vijf adressen blijven nog over. Marcelis en Isabel, waar we deze dagen mee hebben opgetrokken, zullen deze laatste vijf nog op een later tijdstip bezoeken. Om 21.00 uur zitten we aan onze laatste warme maaltijd hier. Aardappelpuree, een kippenpoot en koolsalade. Morgenochtend half 10 staat het taxibusje voor de deur, dat ons naar Budapest (H) zal brengen. Maar dat gaat over een brede vierbaans autoweg zonder gaten en hobbels, zodat je heerlijk in kan dutten.

Oudewater, 18 febr. 2019                              Marco en Mitra Blankenburgh

Na 5 jaar in het huidige pand was het tijd voor enkele aanpassingen in de presentatie.

“Hebben jullie er een stuk bij gekregen?”, was de reactie van een aantal bezoekers van de winkel. Maar nee, dat is niet zo. Wel hebben we de beschikbare ruimte overzichtelijker en efficiënter ingedeeld. Er zijn andere stellingen gekomen, waardoor je meer artikelen op dezelfde ruimte kan presenteren. En dat valt op. Kom maar kijken …  en kopen ;).

Reisverslag door Willem van Welzenis

van de reis naar Roemenie met  St.Linquenda

van 8 tot 17 oktober 2018

Op maandag 8 oktober verzamelden we ons om 5.45 uur bij Tony van der Eijk om op reis naar Roemenië te gaan. We gingen met vier personen: Tony, Leen en Coen namens de commissie Linquenda en ik als gast.

Ik was in het verleden meerdere keren naar Roemenië geweest, toen namens de stichting Oudewater helpt Roemenië.

Voordat we vertrokken las Tony een gedeelte uit de Bijbel en een meditatie en ging met ons voor in gebed, waarna Marco Blankenburgh ons naar het vliegveld in Eindhoven bracht.

Om 9.10 uur vertrok het vliegtuig richting Boedapest en na een rustige vlucht kwamen we daar om 11.05 plaatselijke tijd aan. Net zoals in Nederland was het in Boedapest zomers weer en we genoten van de tocht in een taxibusje van Boedapest naar Arad.

Gelukkig konden we gemakkelijk en snel de grens over en ik verbaasde me erover dat de afgelopen jaren de wegen enorm verbeterd waren. Daardoor verliep de reis soepel en kwamen we na een uur of vier bij ons logeeradres aan.

In de plaats Arad werd er geld gepind en bij een verhuurbedrijf huurden we een grote bus en een bestelauto, die we nodig hadden om alle goederen op de plek van bestemming te brengen.

De week voordat wij naar Roemenië gingen is er een vrachtwagen met goederen in Arad aangekomen, waarna al deze spullen naar een kerkzaal zijn gebracht: voedselpakketten, jassen, tassen, knuffels, bedden, fietsen, een trampoline en ook veel zakken aardappels die we op de plaatselijke markt in Arad hebben gekocht.

Met behulp van adreslijsten laadden we alvast we de bus, zodat we de volgende morgen de adressen op de route makkelijk zouden kunnen vinden.

De maaltijd gebruikten we aan het eind van de middag bij ons logeeradres.

‘s Avonds namen we met elkaar de volgende dag door en omdat het voor Roemeense begrippen nog erg warm was, zaten we nog een poosje in de tuin of op de veranda.

Met Coen en Leen sliep ik op een kamer, terwijl Tony haar eigen logeerkamer had.

Veel rust was er echter niet in de nacht: naast onophoudelijk gesnurk van een van de gasten klonk er ook al even na 1.00 uur het gekraai van de haan.

Elke morgen begonnen we gezamenlijk met het ontbijt en een dagopening.

En daarna gingen we naar de kerkzaal, waar we op een van de tolken wachtten, die dagelijks meeging om voor ons uit het Hongaars te vertalen. Bij de gezinnen werden we hartelijk ontvangen en sommigen hadden zelfs eten voor ons klaargemaakt.

Naar behoefte van de gezinnen deelden we voedselpakketten en kleding uit en bij de plaatselijke bakker werden broodcontracten afgesloten voor gezinnen, die gesponsord worden vanuit Nederland.

De commissieleden bespraken regelmatig de leefomstandigheden van eventuele nieuwe gezinnen en bepalen later  of deze mensen in de toekomst geholpen kunnen worden.

Sommige omstandigheden zijn schrijnend en soms waren de verhalen ook wat tegenstrijdig. In vijf minuten tijd kon bijvoorbeeld het kindertal oplopen van vijf naar negen.

Bij ieder bezoek aan een gezin werd een bijbelgedeelte gelezen en een gebed uitgesproken.

En zo gingen we elke dag met bezoekschema’s die thuis door de commissieleden waren opgesteld, op pad.

Op zondag bezochten we de plaatselijke kerkdienst en toen de dienst afgelopen was, kwamen ouders hun kind laten dopen. Zij waren dus niet bij de dienst aanwezig, wat in onze ogen wel merkwaardig was, maar daar misschien normaal.

Na de dienst waren we verder die dag bij ons logeeradres te gast.

In de tien dagen die we in Arad doorbrachten hebben we veel armoede gezien. Vooral ouderen, die geen kinderen hebben die voor hen kunnen zorgen, hebben het heel zwaar. Deze mensen leven doorgaans in een onderkomen, dat niet groter is dan vier bij vier meter waar zich al hun huisraad bevindt: tafel, stoel, bed, keuken, kleding enz.

Verder kwamen we veel kinderrijke gezinnen tegen die in armoedige omstandigheden leven, omdat de vader geen werk of een tijdelijk contract heeft, of invalide is waardoor hij niet kan werken.

Naast veel armoede zagen we ook dat er families wonen die het in de loop van de jaren beter hebben gekregen. Daar hebben we afscheid van genomen met een bijbeltekst en een foto, waarbij we hen veel zegen wensten voor de toekomst.

Daarnaast werden er ook nieuwe gezinnen aangemeld; later zullen zij door de commissie worden besproken of we in de toekomst iets voor hen kunnen betekenen.

Op maandag 15 oktober werd de verjaardag van Coen gevierd, waarbij de familie van Bemmel op bezoek kwam en taart meebracht.

De dinsdag daarop bezochten we met elkaar een kinderopvanghuis, de laatste goederen werden nog afgeleverd, de beide auto’s werden ingeleverd en de kerkzaal werd schoon opgeleverd!

Het was een goede reis met vooral prachtig weer, waarin we veel indrukken hebben opgedaan.

Na afscheid te hebben genomen van Jolanda en haar zoon vertrokken we de woensdag om 10.00 uur per taxi naar het vliegveld.

Willem van Welzenis

Zomaar een paar ervaringen, 30 april – 9 mei 2018.

Na een voorspoedige reis kwamen we aan in een zonovergoten Roemenië, en werden we verwelkomd door onze gastvrouw.

Het is voor de vierde keer dat ik mee mag, dus voelt het voor mij een beetje als thuiskomen.

Met z’n vieren uit Holland, Hanneke, Wim, m’n zwager Harm en ik gaan we ons best doen om alle spullen weer bij de gezinnen te brengen.

Onze eerste taak was het sorteren van alle bananendozen in de opslag. Best een hele klus ……. Maar na een tijdje, met extra dank aan Wim en Harm (die gaan maar door, ondanks de hitte ± 30 º ) kon zelfs de bus geladen worden voor de volgende dag.

Moe maar voldaan, geniet ik van m’n bed!

Weer even contact met thuis via de whats-app om “welterusten” te zeggen.

Volgende ochtend met elkaar aan de ontbijt tafel. Ondertussen beetje de dag doornemen.

Om 9.00 uur afgesproken bij de opslag. De tolken waren al aanwezig! Omdat de bus al geladen was, konden we meteen vertrekken.

Deze reis hadden we een extraatje voor “onze” gezinnen.

Bij één gezin (ook gesteund door Linquenda) bestelden we 60 kg geitenkaas.

Zo konden we ieder gezin een pakketje kaas geven, en steunden we de kaasmaker met wat extra inkomsten!

Daarna naar de bakker van het dorp om de broodcontracten weer af te sluiten.

Deze reis konden we weer veel uitdelen:

• Kledingdozen (van de NL sponsors)
• Broodcontracten
• Pakketten met schriften (voor de schoolgaande kinderen)
• Schoenen (wel even passen)
• 1 kilo geitenkaas.
• Speelgoed, knuffels.

En bij gezinnen die dit nodig hebben: bedden, stoelen, fietsen.

Ik was zo blij om iedereen weer te zien.

Ik ben gewoon van de mensen gaan houden ….

Als er dan een echtpaar is, dat tegen ons zegt:”…. jullie zijn familie voor ons”, dan begrijpt u hoe soms de gesprekken zijn. Heel open en vertrouwd naar elkaar! Dat is echt bijzonder om mee te maken. Samen lachen maar ook samen huilen.

Voor 3 adressen hadden we wel een heel bijzonder cadeau!

Van een verpleeghuis uit Ouderkerk kregen we drie “hoog-laag” bedden (ziekenhuis bedden)

Met bijbehorend matras. Op dit bed kan de echtgenoot of zoon goed verzorgd worden.

En het matras kan goed schoongehouden worden. Dat is voor iemand die incontinent is wel héél fijn!!

Van een paar gezinnen konden we afscheid nemen. Ze kregen van ons een mapje met foto’s, die in de loop der jaren door Linquenda gemaakt zijn.

Daar wordt altijd erg leuk op gereageerd.

Bij een aantal gezinnen ook aangezegd dat we in november van dit jaar voor het laatst komen met kleding, ze krijgen dan nog tot mei 2019 een broodcontract, en dan is in mei het laatste afscheids bezoek.

Tussendoor nog een keer de mannen in het zonnetje zetten hoor …….. de hele week zo heet! En Wim en Harm maar sjouwen!

Hanneke en ik deden vaak samen de gesprekken. Soms “stuurde” Hanneke mij alleen met de tolk naar binnen. Zo van: “lukt je best, goed dat je dat ook leert”.

Ik vond dat best spannend, want m’n Engels is niet zo goed als dat van Hanneke.

Toch is het wel eens goed om voor “de leeuwen” geworpen te worden. Je kunt vaak meer dan je denkt!

Zo ben ik ook met de tolk bij een moeder en dochter op bezoek geweest. Dochter ligt in bed, praat niet, verstandelijk en lichamelijk beperkt. Ik vroeg aan de moeder (via de tolk) of ik wat mocht zingen met haar, dat mocht. Ik heb haar handen gepakt en heb met haar een kindergebed gezongen:

“Handjes gevouwen, sluit oogjes nu, zacht klinkt ons bidden, Heiland tot U.

Lieve Heere Jezus, zo bidden wij, zegen ons allen, wees ons nabij.”

Ze heeft het niet verstaan, alleen de klanken gehoord.

Maar de Heere heeft het gehoord! Aan de moeder legde ik, via de tolk uit, dat ik om de zegen van God gebeden heb. Dat zijn momenten die ik niet snel vergeet.

’s Middags waren we steeds redelijk op tijd weer bij de opslag.

Zo konden we iedere middag de bus al laden voor de volgende ochtend, dat werkte perfect!

Sponsordozen, voedselpakketten, bedden, fietsen, stoelen ed. in de bus, schoenen en schriften bij de dames in de auto.

Iedere avond, na het eten, zaten we met z’n vieren heerlijk buiten.

De dag evalueren en de nieuwe dag weer doornemen.

We hadden het met elkaar erg gezellig, en dat is niet onbelangrijk!!

Woensdag 9 mei stond om 15.00 uur het vliegtuig alweer klaar voor vertrek.

Ik zie er altijd erg naar uit om naar Roemenie te gaan, maar …. ben ook altijd weer blij om naar het thuisfront te gaan.

Toen ik ’s avond thuiskwam was er bij ons al veel visite in huis. De verjaardag van onze dochter werd gevierd! Ik kon dus meteen m’n verhaal kwijt.

Het bestuur en alle vrijwilligers wil ik enorm bedanken voor al het werk wat ze doen om deze reizen goed te laten verlopen.

Laten we de Heere dankbaar zijn dat Hij ons de kracht geeft om in liefde om te zien naar onze broeders en zuster in Roemenie.

Een hartelijke groet van Anne-Marie de Haan.

foto’s van de reis van februari 2018

een oud vrouwtje doet de was bij -6 graden

want de was moet wel op tijd buiten hangen. of het droog wordt, is een andere vraag

een andere alleenstaande vrouw, zonder tuinman … dit is het resultaat

deze opa zorgt samen met oma voor 6 kleinkinderen; de moeder koos voor een ander leven

dank voor het voedselpakket. een postbode verdient niet veel ….

toen ineens was er sneeuw, halverwege de week. de ijspegels hangen aan het dak

hun huisje is met de auto onbereikbaar; dus ze komen de voedselpakketten halen

vader chronisch ziek, zonder werk;  gelukkig staat er een redelijk huis voor hun 8 kinderen

naast het voedselpakket hebben we wat extra witte kool op de markt gekocht

bijna bij het laatste adres. gelukkig. want het was wel erg koud.

op onze site publiceren we geen foto’s van de gezinnen, die we bezoeken, in verband met de privacy. Ook in Roemenië hebben steeds meer mensen internet.

Daarom wel wat andere foto’s genomen in nov. ’17 als korte reisimpressie.